Þik bað, sólar søkkvir,
sínn halda vel, Rínar,
hvern, es hingat árnar,
húskarl nefi jarla.
Enn, hverrs austr vill sinna,
— jafnvíst es þat — Lista
þengill, þínna drengja,
þar á hald und Rǫgnvaldi.
Nefi jarla bað þik, søkkvir sólar Rínar, halda vel hvern húskarl sínn, es árnar hingat. Enn hverr drengja þínna, [e]s vill sinna austr, þengill Lista, á þar hald und Rǫgnvaldi; þat es jafnvíst.
The kinsman of jarls [JARL = ? Rǫgnvaldr] bade you, sinker of the sun of the Rhine [GOLD > GENEROUS MAN], treat well each housecarl of his who wanders this way. And each of your good fellows who wishes to travel east, prince of Lista [NORWEGIAN KING = Óláfr], will have support there from Rǫgnvaldr; that is equally certain.
[6] jafnvíst es (‘iafnvist er’): allvíst er 75a, 73aˣ, jafn vistir Flat, jafnmælt er FskBˣ, ‘jam mætt er’ FskAˣ
[6] jafnvíst ‘equally certain’: Although the comparison is not obvious (since the first helmingr contains a petition rather than a statement), the sense appears to be that if Óláfr grants the request for good treatment in the first helmingr, the promise of the second is assured. The normal long vowel in víst is retained here. Alternatively, short vist could be indicated by the aðalhending on List- (see further LP: víss and cf. Kuhn 1983, 80-2).