Enn sú rausn
ríða knátti
Hörða grams
með himinskautum,
hvé völsungr
veita knátti
sæmðardag
sinnar vígslu.
Enn sú rausn grams Hörða knátti ríða með himinskautum, hvé völsungr knátti veita sæmðardag vígslu sinnar.
And that splendour of the lord of the Hǫrðar [NORWEGIAN KING = Hákon] spread along the corners of heaven, how the king entertained on the glorious day of his consecration.
[5] völsungr ‘the king’: Lit. ‘descendent of Vǫlsungr’, the father of Sigmundr and the grandfather of Sigurðr the Dragon-slayer. Given as a heiti for ‘ruler, magnate’ in SnE (Skm, SnE 1998, I, 103).