‘Gakkat inn,’ kvað ekkja,
‘armi drengr, en lengra;
hræðumk ek við Óðins
— erum heiðin vér — reiði.’
Rýgr kvazk inni eiga
óþekk, sús mér hnekkði,
alfablót, sem ulfi
ótvín, í bœ sínum.
‘Gakkat en lengra inn, armi drengr’, kvað ekkja; ‘ek hræðumk við reiði Óðins; vér erum heiðin.’ Óþekk rýgr, sús hnekkði mér ótvín sem ulfi, kvazk eiga alfablót inni í bœ sínum.
‘Do not come any farther in, wretched fellow’, said the woman; ‘I fear the wrath of Óðinn; we are heathen.’ The disagreeable female, who drove me away like a wolf without hesitation, said they were holding a sacrifice to the elves inside her farmhouse.
[8] ótvín: óttum R686ˣ, ótt vin 972ˣ, 325VII, ‘otuíns’ 73aˣ, ‘ót vín’ 68, ‘ot víns’ 61, eirlaust Holm4, ‘vt vín’ 75c, Flat, Tóm, Bb
[8] ótvín ‘without hesitation’: (a) The present analysis (ó- + tví- as in tví-ræðr ‘ambiguous’) was implicit already in Hkr 1777-1826, VI, 85 and n., and it is advocated at length by Jón Þorkelsson (1884, 66-7); see also Note to Þjóð Magnfl 18/2II. Hallberg (1975, 167) would construe it not with mér hnekkði ‘drove me away’ in l. 6 but with kvazk ‘said’ in l. 5. (b) Ternström (1871, 45), following the analysis of the word given by Sveinbjörn Egilsson in LP (1860): óttvin, relating ót- to ætt ‘family’, reads ótvin and interprets this as a vocative, ‘friend of the people’, addressed to Óláfr.