Vasa fý*st, es rannk rastir
reiðr of skóg frá Eiðum
— menn of veit, at mœttum
meini — tolf ok eina.
Hykka fót án flekkum
— fell sár á il hvára —
— hvast gengum þó þingat
þann dag — konungsmǫnnum.
Vasa fý*st, es rannk reiðr tolf rastir ok eina of skóg frá Eiðum; menn of veit, at mœttum meini. Hykka fót konungsmǫnnum án flekkum; sár fell á hvára il; þó gengum hvast þingat þann dag.
It was not [my] desire when I ran, angry, twelve leagues and one through the forest from Eiðar; people know that we met with harm. I think not a foot of the king’s men was without sores; a wound landed on each sole; still, we travelled keenly there that day.
[1] Vasa (‘Vara’): Vara ek 68
Irregular verbs: vera (to be)
indic. | subj. | ||||
---|---|---|---|---|---|
pres. | past | pres. | past | ||
sing. pl. | 1 2 3 1 2 3 | em ert er erum eruð eru | var vart var várum váruð váru | sé sér sé sém séð sé | væra værir væri værim værið væri |
imperative past part. | ver, verið verit |