Hilmir fór með herskap stóran
hildar borðs á Upplǫnd norðan;
merki skókusk ljós á Láku;
lá ferð vegin skǫrpum sverðum.
Þunnum reið til Þrándheims sunnan
þingfrœkn jǫfurr Vǫlum stinga;
herskip brendi hilmir grundar
hyggjugegn, en líf gaf þegnum.
Hilmir borðs hildar fór norðan á Upplǫnd með stóran herskap; ljós merki skókusk á Láku; ferð lá vegin skǫrpum sverðum. Þingfrœkn jǫfurr reið þunnum Vǫlum stinga sunnan til Þrándheims; hyggjugegn hilmir grundar brendi herskip, en gaf þegnum líf.
The ruler of the board of battle [SHIELD > WARRIOR = Skúli] went from the north to Opplandene with a large retinue; bright standards shook at Låke; the host lay slain by sharp swords. The battle-daring prince rode the slender Valir <horses> of rods [SHIPS] from the south to Trøndelag; the clever-minded ruler of the land [= Hákon] burned warships but spared the lives of men.
[6] stinga: so all others, ‘stindga’ E
[6] stinga ‘of rods’: Lit. ‘of that which stabs, sticks’. The word stingar (m. nom. pl.) is attested twice (see also SnSt Ht 73/7III) and possibly refers to a set of parallel rods on a ship’s prow that were designed to keep warriors from boarding (see Falk 1912, 37, and LP: stingr = brandr).