Á sér, at vér vôrum
vígreifr með Ôleifi;
sár fekk’k, Hildr, at hvôru,
hvítings, ok frið lítinn.
Skínn á skildi mínum;
skald fekk hríð til kalda;
nær hafa eskiaskar
ǫrvendan mik gǫrvan.
Á sér, at vér vôrum, vígreifr, með Ôleifi; Hildr hvítings, fekk’k at hvôru sár ok lítinn frið. Skínn á skildi mínum; skald fekk til kalda hríð; eskiaskar hafa gǫrvan mik nær ǫrvendan.
It can be seen that we were [I was], war-happy, with Óláfr; Hildr <valkyrie> of the bright drinking-horn [WOMAN], I got, at all events, a wound and little peace. It shines on my shield; the skald got too cold a blizzard; spear-ash-trees [WARRIORS] have made me nearly left-handed.
[2] ‑reifr: ‑reifir 142ˣ, 566aˣ, papp4ˣ, Flat
[2] vígreifr ‘war-happy’: The adj. is here grouped with the clause in which it is embedded, since vér ‘we’ has sg. reference (so Gaertner 1907, 345; Kock, NN §712A; ÍF 6). Skj B construes this with the subject of the next clause, presumably because it is sg. The form in most Fbr mss is in fact pl. vígreifir.