Hô þótti mér hlæja
hǫll of Nóreg allan
— fyrr vask kenndr á knǫrrum —
klif, meðan Ôleifr lifði.
Nú þykki mér miklu
— mitt stríð es svá — hlíðir
— jǫfurs hylli varðk alla —
óblíðari síðan.
Hô, hǫll klif þótti mér hlæja of allan Nóreg, meðan Ôleifr lifði; vask fyrr kenndr á knǫrrum. Nú þykki mér hlíðir miklu óblíðari síðan; svá es stríð mitt; varðk alla hylli jǫfurs.
The high, sloping cliffs seemed to me to laugh over all Norway while Óláfr was alive; I was once recognized on ships. Now the slopes seem to me much less agreeable since; such is my affliction; I have lost all favour of the ruler.
[7] varðk alla (‘varð ec alla’): kann ek illa F
[7] varðk ‘I have lost’: Such is the usual meaning of verða with an acc. object (as in Lv 20/6). Finnur (Skj B, similarly Hallberg 1975, 163) here assigns the opposite meaning, ‘I gained’; see LP: verða 10, criticised by Kock (NN §1934C) but defended by Turville-Petre (1976, 86-7, with references).