Hô þótti mér hlæja
hǫll of Nóreg allan
— fyrr vask kenndr á knǫrrum —
klif, meðan Ôleifr lifði.
Nú þykki mér miklu
— mitt stríð es svá — hlíðir
— jǫfurs hylli varðk alla —
óblíðari síðan.
Hô, hǫll klif þótti mér hlæja of allan Nóreg, meðan Ôleifr lifði; vask fyrr kenndr á knǫrrum. Nú þykki mér hlíðir miklu óblíðari síðan; svá es stríð mitt; varðk alla hylli jǫfurs.
The high, sloping cliffs seemed to me to laugh over all Norway while Óláfr was alive; I was once recognized on ships. Now the slopes seem to me much less agreeable since; such is my affliction; I have lost all favour of the ruler.
[5] þykki: þykkja J2ˣ, E, 761bˣ