Anon Lil 20^VII

Remman brast af rót í kvistu;
rann þá glæpr af hverjum til annars;
leið svá heimr um langan tíma
lífs andvani en fullr af grandi.
Liettir hvörki ugg nie ótta,
eftir mest en þó er að lesti;
opið helvíti búið með bölvi
bauð sig fram við hvers manns dauða.

Remman brast af rót í kvistu; þá rann glæpr af hverjum til annars; leið heimr svá um langan tíma, lífs andvani, en fullr af grandi. Liettir hvörki ugg nie ótta, en þó er eftir mest að lesti; opið helvíti, búið með bölvi, bauð sig fram við dauða hvers manns.

The bitterness sprang forth from root to twigs; then sin ran from one to the next; the world proceeded thus for a long time, devoid of life and full of injury. Neither dread nor fear lets up, yet the worst is what comes at the last; gaping hell, provided with misfortune, presented itself at each man’s death.

Mss: Bb(114ra), 720a VIII(2r), 99a(4v-5r), 622(26), 713(7), Vb(248), 41 8°ˣ(110-111), 705ˣ(6v), 4892(27v)

Readings: [1] af: sem 99a, 622, Vb, 41 8°ˣ, 705ˣ, 4892, om. 713;    rót: brot 713;    í: á 4892;    kvistu: kvistum 99a, 713, 705ˣ, 4892, kvisti Vb, 41 8°ˣ    [3] langan: langa 720a VIII, Vb, 41 8°ˣ, 4892    [4] andvani: andvana 99a, 622, Vb, 41 8°ˣ, 4892;    en: er 720a VIII, 713, om. 622, ok 4892    [5] Liettir: ‘leittir’ Bb, lietti 720a VIII, 99a, 713, Vb, 41 8°ˣ, 705ˣ, 4892    [6] eftir: eitt er 99a, 622, en eitt er Vb, 41 8°ˣ, 4892, eirna 705ˣ;    en: það 99a, er 713, sem Vb, 41 8°ˣ, 4892;    þó er að: þar á 720a VIII, þó er á 622, 713    [7] opið: að opið 99a;    helvíti: helvíti er 99a;    búið: burð 720a VIII;    með: við 99a    [8] bauð: og bauð 99a;    við: í 720a VIII, 622

Editions: Skj AII, 369-70, Skj BII, 395, Skald II, 215, NN §2629 C.

Notes: [1] remman brast ‘the bitterness sprang forth’: Cf. ONP: bresta A.3. The verb bresta is used of things that spring forth after having been pent up: flóð brestr í hlíð ‘a river bursts down a mountainside or over a cliff’, kelda brestr upp ‘a well springs forth’, blóð brestr út ‘blood gushes out’ (JH). — [5] hvorki ugg nie ótta liettir ‘neither dread nor fear lets up’: The verb is impers. with the nouns in the acc. case; cf. LP: létta 2. — [6] eftir mest en þó er að lesti ‘yet the worst is what comes at the last’: Eiríkur Magnússon’s glossary renders the idiom ‘that is yet the most, the worst, which follows sin’ (1870, 107). — [8]: Note the past tense of the statement: before salvation was made possible by Christ, all were ultimately doomed to hell.

References

1. Bibliography
2. Skald = Kock, Ernst Albin, ed. 1946-50. Den norsk-isländska skaldediktningen. 2 vols. Lund: Gleerup.
3. NN = Kock, Ernst Albin. 1923-44. Notationes Norrœnæ: Anteckningar till Edda och skaldediktning. Lunds Universitets årsskrift new ser. 1. 28 vols. Lund: Gleerup.
4. LP = Finnur Jónsson, ed. 1931. Lexicon poeticum antiquæ linguæ septentrionalis: Ordbog over det norsk-islandske skjaldesprog oprindelig forfattet af Sveinbjörn Egilsson. 2nd edn. Copenhagen: Møller.
5. ONP = Degnbol, Helle et al., eds. 1989-. A Dictionary of Old Norse Prose / Ordbog over det norrøne prosasprog. 1-. Copenhagen: The Arnamagnæan Commission.