Anon Flóam 15b^V

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Surtur járnhaus hét maður, víkingur mikill og hinn mesti illgerðamaður. Hann lá úti löngum um Vesturlönd. Það var einn háttur hans ef konur voru fríðar og vel að sér að hann tók þær að sér um hríðar sakir en menn þorðu eigi í móti honum að standa. Systir Ólafs jarls hét Guðrún. Hún var fríð kona sýnum og vel að kvenlegum listum búin. Surtur járnhaus finnur Ólaf þenna vetur og vill fá systur hans til frillu ella til eiginorðs.

Ólafur svarar: "Það væri mér lítill styrkur þó að þú gerðir sem best mættir þú en þá allra síst ef þú ert ráðinn til illa að gera og mun eg neita þessu gjaforði."

Víkingurinn mælti þá: "Gakk á hólm við mig ella berst við lið mitt og safna liði í móti."

Jarl mælti: "Betra er að deyja virðulega en lifa skammsamlega."

"Þann kost kýst þú nú er þér gegnir verr og þér mun minnisamur verða og ver níðingur ef þú kemur eigi."

"Að vísu skal eg koma," segir jarl, "í móti þér eða annar maður ella" og skildu við svo búið.

Eftir það kvaddi jarl þings og sagði þar fyrir hverju áfelli hann var orðinn "vil eg þeim manni gifta Guðrúnu systur mína er Surti verður að bana því að eg veit að sá einn mun til þess ráðast að mér mun engi ósæmd í því verða."

Engir urðu til að svara jarli þótt ráðið þætti fýsilegt því mönnum þótti ills von af Surti járnhaus. Þeir Þorgils og Þorsteinn ræddust við og þótti Þorsteini fýsilegt en Þorgilsi fannst fátt um.

Þorsteinn mælti: "Viltu þenna kost vinur?"

Þorgils svarar fá um. Síðan sagði Þorsteinn jarli að hann mundi til ráða. Jarl tekur því vel.

Um nóttina eftir dreymdi Þorgils að Auðunn vin hans kæmi að honum og mælti: "Þú sefur en jafnt mun vera sem þú vakir. Þú skalt á hólm ganga við berserk þenna því að þér unnum vér sæmdar. En Surtur þessi er bróðir minn og er hann mér þó ekki þarfur. Er hann og hið mesta illmenni. Þess spyr hann jafnan þá er hann hefur háð hólmgöngur, þann er hann skal berjast við, hvort hann hafi sverðið Blaðin en eg gaf þér það. En þú skalt fela það í sandi og seg honum að þú vitir eigi hjölt þess fyrir ofan jörð."

Eftir það hvarf Auðunn í burt. Þorgils vaknar og sagði Þorsteini vin sínum drauminn.

Um morguninn fóru þeir Þorgils og Þorsteinn með jarli til hólmstefnu og er Þorgils búinn til hólmgöngu. Víkingurinn spurði um sverðið Blaðin. Þorgils kvaðst eigi vita hans hjölt fyrir ofan mold. Þorgils dró nú sverðið upp úr sandinum og börðust síðan. Og er þeir hafa barist um stund höggur Þorgils sporðinn af skildi Surts og undan honum fótinn. En það voru þá lög að menn vógu til arfs þess er féll á hólmi. Eftir það hjó Þorgils höfuð af Surti, tók síðan öll skip hans og fé og fékk síðan Guðrúnar systur Ólafs jarls. Skorti Þorgils nú eigi menn né peninga