Diana Whaley (ed.) 2009, ‘Þjóðólfr Arnórsson, Magnússflokkr 4’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 68-9.
Djarft neyttir þú, dróttinn
dolgstrangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr gnauðuðu súðir;
segl hýnd við stag rýndu;
vík skar vandlangt eiki;
Visundr hneigði þrǫm sveigðan.
Þú neyttir langra skipa djarft, dolgstrangr dróttinn, af þvít ýtar hǫfðu sjau tøgu flausta austr. Súðir gnauðuðu suðr; hýnd segl rýndu við stag; vandlangt eiki skar vík; Visundr hneigði sveigðan þrǫm.
‘You used long ships boldly, battle-strong lord, as men steered seventy vessels eastwards. Strakes roared south; high-hoisted sails conversed with the forestay; the tall-masted oak sliced the sound; Visundr (‘Bison’) plunged its curved rail.’
Hearing of the death of Hǫrðaknútr in Denmark, Magnús sends envoys to Dan. magnates, reminding them that they had sworn loyalty to him as part of a pact he had made with Hǫrðaknútr. He vows to possess Denmark or die and then sets out with a great fleet.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Djarft neyttir þú, dróttinn
dól-strangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr gnauðuðu súðir;
segl hýnd við stag rýndu;
vík skar vandlangt eyki;
Visundr hneigði þrǫm sveigðan.
Diarft neyttir þu drottin | dólstrangr scipa langra | af þvi at ytar hofþo | ꜹstr lxx flꜹsta | suþr gnꜹðuðo suþir | segl hynd við stag ryndo | vik scar vandlangt eyki | visundr hneigþi þrꜹm sveigðan |
(VEÞ)
Djarft neyttir þú, dróttinn
dól-strangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr gnauðuðu súðir;
segl hýnd við stag rýndu;
vík skar vandlangt eyki;
Visundr hneigði þrǫm sveigðan.
Djarft neyttir þú, dróttinn
dolgstrangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr gnauðuðu súðir;
segl hýnd við stag rýndu;
vík skar vann-langt eiki;
Visundr hneigði þrǫm sveigðir.
Djarft neytir þú, dróttinn
dolgstrangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr gnauðuðu súðir;
segl hýnd við stag rýndu;
vík skar vandlǫng eiki;
Visundr hneigði þrǫm sveigðan.
Díarft neytir þv drottíɴ dolg strangr skí | pa langra · af þvi at ytar hofðo ꜹstr ·lxx· flꜹsta · svðr gnꜹ | ðoþo sv́ðir segl hynd við stag ryndo vik skar vandlꜹng | eiki visvndr hneígði þrꜹm sveígðan·
(VEÞ)
Djarft neytir þú, dróttinn
dolgstrangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr †gneiðuðu† súðir;
segl -hund við †stǫg runðo†;
vík †skra† vandlangt æki;
Visundr hneigði †þraum† sveigðir.
Djarft neytir þú, dróttinn
dolgstrangr, skipa langra,
af þvít ýtar hǫfðu
austr sjau tøgu flausta.
Suðr geiguðu súðir;
segl -hund við †sto᷎g rynndu†;
vík fal vandlangt eiki;
Visundr hneigði þrǫm sveigðan.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.