Edith Marold (ed.) 2012, ‘Þjóðólfr ór Hvini, Ynglingatal 13’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 29.
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
Aun of standa.
Ok þrálífr
þiggja skyldi
jóðs alað
ǫðru sinni.
Ok sveiðurs
at sér hverfði
mækis hlut
inn mjávara,
es okhreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
hjarðar mæki
austrkonungr
upp of halda.
Ánasótt knátti endr of standa Aun at Uppsǫlum. Ok þrálífr skyldi þiggja ǫðru sinni alað jóðs. Ok hverfði at sér inn mjávara hlut {mækis sveiðurs}, es {rjóðr ôttunga} drakk liggjandi odd {lǫgðis {okhreins}}. Hárr austrkonungr máttit of halda upp {mæki hjarðar}.
‘Decrepitude long ago overtook Aunn at Uppsala. And the one tenacious of life had to receive the food of an infant a second time. And he turned the narrower part of the sword of the bull [HORN] toward himself when the reddener of kinsmen [= Aunn] drank lying down [from] the tip of the sword of the yoke-reindeer [BULL > HORN]. The grey-haired eastern king could not hold up the sword of the bull [HORN]. ’
King Aun or Áni (see Notes to ll. 3 and 4 below), son of Jǫrundr, who is not a warrior but a wise man and zealous blótmaðr (heathen sacrificial priest), sacrifices all of his sons to Óðinn in exchange for a promise that he would live ten years longer for each sacrifice. He grows very old this way, but the Swedes prevent him from sacrificing his last son, so he finally dies.
In consuming an infant’s food through a horn, the aged king follows a practice of feeding babies with sucking horns which is known from the earliest records (see Brüning 1908, 69-73; Rosenfeld 1955-6, 53-5).
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
Aun of standa.
Ok þrálífr
þiggja skyldi
jóðs aðal
†auþi s.† .
Ok †sveiðuðs†
at sér hverfði
†mækil† hlut
inn mjávara,
es okhreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
hjarðar mæki
austrkonungr
upp of halda.
Knatte endr | at upsolom | ana sótt | ꜹn um standa; | oc þrá lífr | þiɢia scyldi | jó(þ)s a(þ)al | auþ(ro) siɴi | Oc sveiðuðs | at ser huerf(þ)i | mæki(l) lut | eɴ miavara. | er okreins | attunga rioðr | lꜹgðis odd | liɢiandi dracc. | Máttit haʀ | hiar(þ)ar mæki | ꜹstr konungr | upp vm hallda. |
(KS)
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
Aun of standa.
Ok þrálífr
þiggja skyldi
jóðs aðal
ǫðru sinni.
Ok †sveiðuðs†
at sér hverfði
†mækil† hlut
inn mjávara,
es okhreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
hjarðar mæki
austrkonungr
upp of halda.
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
†Aum† of standa.
Ok þrálífr
þiggja skyldi
jóðs aðal
ǫðru sinni.
Ok †sveiðuðs†
at sér hverfði
†mækil† hlut
inn mjávara,
es okhreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
hjarðar mæki
austrkonungr
upp of halda.
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
Aun of standa.
Ok þrálífr
þiggja skylda
jóðs aðal
ǫðru sinni.
Ok sveiðurs
at sér hverfði
mækis hlut
inn mjávara,
es at-hreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
hjarðar mæki
austrkonungr
upp at halda.
Knatti endr at vpp sꜹlom ana sótt ꜹn vm | standa. ok þrá lífr þíɢía skyllda sky ioðz aþal oðru síɴi. | Ok sveidurs at ser hverfði mø̨kis lv΄t híɴ míovara. er at reíns | attvnga rioðr lꜹgðís odd liggiandi rakk. mattið háʀ | hiarðar mø̨ki ꜹstr konungr vpp at hallda.
(KS)
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
Aun of standa.
Ok þrálífr
liggja skyldi
jóðs alað
ǫðru sinni.
Ok sveiðurs
at sér hverfði
mækis hlut
inn mjávara,
es okhreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
mæki hjarðar
austrkonungr
upp at halda.
Knatti endr | at upsꜹlum | ana sott | (ꜹ)n of standa | oc þralifr | liɢia skylldi | joðs alað | oþru sinne | Oc sveiðuʀs | at ser hverfði | mækis lut | enn miovara | er oc hreins | attunga rioðr | lꜹgðes odd | liɢiande drack | Mattið haʀ | mæki hiarðar | ꜹstr konungr | upp at hallda |
(KS)
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
Aun of standa.
Ok þrálífr
liggja skyldi
jóðs alað
ǫðru sinni.
Ok sveiðurs
at sér hverfði
†mælus† hlut
inn mjávara,
es okhreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
mæki hjarðar
austrkonungr
upp at halda.
Knatti | endr at upsaulum. ana søt aun ofstanda ok þralifr (l)iggia skyllde. ioðs alad. odru | si(nn)ij | oc suei(ð)urs at ser hverði m(æ)lus hlut enn miovara er. oc hreinsatt | unga riodr. laugdes. odd li(ɢ)iandi drak. Mattid haʀ mæki hiardar | austr. konungr(r). upp at hallda.
(KS)
Knátti endr
at Uppsǫlum
ánasótt
Aun of standa.
Ok þrálífr
þiggja skyldi
jóðs aðal
ǫðru sinni.
Ok †sveiðuðs†
at sér hverfði
†mækil† hlut
inn mjávara,
es okhreins
ôttunga rjóðr
lǫgðis odd
liggjandi drakk.
Máttit hárr
hjarðar mæki
austrkonungr
upp of halda.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.