Anon Nj 103b^V

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Gestr Oddleifsson bjó í Haga á Barðastrǫnd; hann var manna vitrastr, svá at hann sá fyrir ørlǫg manna. Hann gerði veizlu í móti þeim Þangbrandi. Þeir fóru í Haga við sex tigi manna. Þá var sagt, at þar væri fyrir tvau hundruð heiðinna manna ok þangat væri ván berserks þess, er Ótryggr hét, ok váru allir við hann hræddir; frá honum var sagt svá mikit, at hann hræddisk hvárki eld né egg, ok váru heiðnir menn hræddir mjǫg. Þá spurði Þangbrandr, ef menn vildi taka við trú, en allir heiðnir menn mæltu mjǫk í móti. "Kosti mun ek gera yðr," segir Þangbrandr, "at þér skuluð reyna, hvár betri er trúan. Vér skulum gera elda þrjá; Skuluð þér heiðnir menn vígja einn, en ek annan, en inn þriði skal óvígðr vera. En ef berserkrinn hræðisk þann, er ek vígða, en vaði yðvarn eld, þá skuluð þér taka við trú." "Þetta er vel mælt," segir Gestr, "ok mun ek þessu játa fyrir mik ok heimamenn mína." Ok er Gestr hafði þetta mælt, þá játuðu miklu fleiri, ok varð at rómr mikill.

Þá var sagt, at berserkrinn fœri at bœnum, ok váru þá gǫrvir eldarnir ok brunnu; tóku menn þá vápn sín ok hljópu upp í bekkina ok biðu svá. Berserkrinn hleypr at með vápnum ok inn í dyrrin; hann kemr í stofuna innar ok veðr þegar eldinn, þann er inir heiðnu menn vígðu, ok kemr hann at eldi þeim, er Þangbrandr hafði vígðan, ok þorði eigi at vaða þann eldinn ok kvazk brenna allr. Hann høggr sverðinu upp á bekkinn, ok kom í þvertréit, er hann reiddi hátt. Þangbrandr laust með róðukrossi á hǫndina, ok varð jartegn svá mikil, at sverðit fell ór hendi berserkinum. Þá leggr Þangbrandr sverði fyrir brjóst honum, en Guðleifr hjó á hǫndina svá at af tók. Gengu þá at margir ok drápu berserkinn. Eptir þat spurði Þangbrandr, ef þeir vildi við trú taka. Gestr kvezk þat eitt hafa um mælt, er hann ætlaði at efna. Skírði Þangbrandr þá Gest ok hjú hans ǫll ok marga aðra.