ÞJ ch. 29

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Síðan kallar Jón til sín af nýju allt virðingafólk ríkisins, ok lýsir því þá yfir,
at hann vili at nýju sækja brúðkaup sitt, bjóðandi með sér öllu stórmenni.
Búa þeir þá ferð sína með 500 manna, allt vel búit at vápnum ok klæðum ok
hestum. Létta þeir eigi ferð sinni, fyrr en þeir koma í Hólmgarðaríki; er í
móti þeim gengit með öllum prís ok fagnaði, þeim sem veröldin kann af sér
at veita; fyrst eru þeir af höfuðkonunginum laðaðir ok leiddir til þeirrar
ágætustu hallar er í var borginni, ok brast þar upp ágæt veizla. Hefir Jón þá
at nýju upp orð sín, ok biðr konungsdóttur sér til handa, hvað er honum verðr
auðsótt, því at allir menn sjá, hvílíkt afbragð Jón var annarra manna, ok því
gjörr skildu ok undirstóðu hans mikilmennsku, sem vitrari ok meira
greiningarvit höfðu fengit. Fastnaði Jón þá konungsdóttur eftir því sem lög
ok landsins réttr stóð til; var þá aukin veizlan, ok drakk Jón þá brullaup sitt
til konungsdóttur með mesta sæmd ok sóma. Annan dag veizlunnar lætr
konungr blása til þings í borg, ok á því þingi talar hann langt erindi ok
snjallt, þakkar öllum lýð þá hollustu, sem honum hafði veitt verit alla tíma
sinnar ríkisstjórnar, sagði ok, at hann var þá mjök hrumaðr at elli, en átti eftir
eina dóttur, er stóð til alls arfs ok auðæfa eftir hann, ok hon var gift þeim
manni, er hann vissi göfugastan í þeim löndum. “Ok því gef ek nú”, sagði
konungr, “Jóni upp ríkit, ok þar með konungsnafn, biðjandi alla ok sérhvern,
ríkan ok fátækan, at vera honum hollir ok trúir, greiðugir ok góðviljaðir, sem
röskva þegna réttum konungi”. Lauk konungr svá sínu máli, at allir játuðu
Jóni fullri hlýðni; gengu til handa Jóni konungar ok hertogar, barónar ok
jarlar, ok sóru honum trúnað, ok eftir þat riddarar ok ríkismenn, ok at síðustu
öll alþýðan, ok sleit með því þinginu. En brullaupsveizlan stóð yfir hálfan
mánuð, ok at henni afliðinni gaf Jón konungr öllum ágætar gjafir, hverjum
eftir sinni virðingu. Gaf Jón konungr þá Roðgeir ok Rogerus þat jarlsríki, er
hann erfði eftir föður sinn, en Jón var nú höfuðkonungr yfir öllu
Hólmgarðaríki, ok átti mörg börn við drottningu sinni, ok urðu þat allt inir
göfugustu menn, er frá honum komu. En af Eiríki er þat at segja, at hann
heldr heim til Vallands, áðr útleystr af Jóni konungi með ágætum ok
konungligum gersimum. Ok sem hann heim kemr, verðr konungrinn faðir
hans, ok drottningarnar harðla fegnar. Ok litlu síðar andast Vilhjálmr
konungr; tekr þá Eiríkr við ríkisstjórn ok konungdómi, ok var þat allra
manna mál, at hann væri allra manna bezt til fallinn í þeim löndum, bæði
sakir ættar ok framkvæmdar ok mikillar maktar. Áttu þau Marsilía drottning
tvá sonu; hét annarr Vilhjálmr eftir föður hans, en annarr Svipdagr eftir
jarlinum föður hennar ok Jóns konungs. Ok lyktum vér svá þessa sögu af
Jóni Svipdagssyni ok Eiríki inum forvitna.