Valgerður Erna Þorvaldsdóttir (ed.) 2009, ‘Sturla Þórðarson, Hrynhenda 3’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 679-80.
Öldum segik, hvé ófrið gulduð,
unnviggs skipuðr, Dönum sunnan;
víða settu þínar þjóðir
þunnar skeiðr af fýrihlunnum.
Stórir höfðu útboð ærin
yðrir þegnar rán at hegna
(ýtum þóttit leiðangr lítill)
langa stund (fyrir víðri grundu).
Segik öldum, hvé gulduð Dönum ófrið sunnan, {skipuðr {unnviggs}}; þjóðir þínar settu víða þunnar skeiðr af fýrihlunnum. Stórir þegnar yðrir höfðu ærin útboð at hegna rán langa stund; ýtum þóttit leiðangr lítill fyrir víðri grundu.
‘I tell men how you repaid the Danes for hostility from the south, commander of the wave-steed [SHIP > KING]; your troops launched far and wide slender warships from the fir-rollers. Your mighty liegemen had ample conscription to punish plundering for a long time; men did not consider the fleet to be small off the wide land.’
In 1253, King Hákon summoned a large fleet and prepared to set sail for Denmark. The inhabitants of Halland were terrified when the news of the Norw. fleet reached Denmark. Stanzas 3-4 describe the launching of the fleet, the sailing to Halland and the reaction of the inhabitants.
For this event, see also Sturl Hákfl 8.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Olldum segí | ek hve ofriþ gulldut vɴ víɢs skipuðr dꜹnum suɴan viþa settv | þínar þioðir þuɴar skeiðr af fyri hluɴom · storir hofðo v́t boð ǽrin | yðrir þegnar rán at hegna ýtum þóttiþ leiðangr lítill langa st | und fyrir viðri grvndo·
(VEÞ)
Öldum segik, hvé ófrið gulduð,
†unduígs† skipuðr, Dönum sunnan;
viðu settu þína þjóðir
þunnar skeiðr af fýrihlunnum.
Stórir höfðu útboð ærir
yðrir þegnar rána hegnar
(ýtum þótti leiðangr lítill)
langa stund (fyrir víðri grundu).
Aull | dum segi ek hue ufrið gulldut unduígs skipudr daunum sunnan uiðu settu þina | þioðir. þunnar skeiðr af fyri hlunnum storir haufðu ut boð ǽrir yðrir þegnar rana hegnar | ytum þotti leiðangr litill langa stund fyrir uiðri grundu.
(VEÞ)
Öldum segik, hvé ófrið guldu,
unnviggs skipuðr, Dönum sunnan;
víða leitu þínar þjóðir
þunnar skeiðr af fýrihlunnum.
stærri höfðu boð en bærri
yðrir þegnar rán at hegna
(ýtum þótti eigi leiðangr lítill)
langa stund (fyrir víðri grundu).
Olldum segi ek hue ofrid gulldu unnuigs skipudr do᷎num sunn | nan vida settu þínar þíodir þunnar skeidr af fyri hlun | num . Stærri hofdu bod en bærre . ydrir þegnar ran at hegna . | ytum þotti eigi leidangur litill . langa stund . fyrir vidri grundu· |
(VEÞ)
Aulldum seigeg hve | őfrid gulldud unnűigs-skipudur dǫnum sunnann vijda settu | þijnar þiődir þunnar skeidur af fyri hlunnum störir hǫfdu | űtbod ærid ydrir þegnar Ra̋na hegnir ýtum þőttid leida̋ngur | lijtill la̋nga stund fyrir vidris grundu
(VEÞ)
Öldum segik, hvé ófrið gulduð,
unnviggs skipuðr, Dönum sunnan;
víða settu þínar þjóðir
þunnar skeiðr af fýrihlunnum.
Stórir höfðu útboð ærir
yðrir þegnar rána hegnir
(ýtum þóttit leiðangr lítill)
langa stund (fyrir †uiðris† grundu).
Olldom segi ek hue ufrið gulldut vnnuígs skíp | oðr do᷎num sunnan . viða settu þínar þioðir . þunnar skeiðr af fyri hlunnum . storir ho᷎fðo vtboð | ærir yðrir þegnar . rána hegnir . ytum þóttið leiðangr litill . langa stund fyrir uiðris grvndo.
(VEÞ)
Öldum †seg eg†, hvé ófrið gulduð,
unnviggjat skipuðu, Dönum sunnan;
víða settu þínar þjóðir
þunnar skeiðr af nýjumhlunnum.
Stórir höfðu útboð ærit
yðrir þegnir rána hegnir
(ýtum þótti ei leiðangr lítill)
langa stund (fyrir víðri grundu).
Aulldum seg eg hue vfrid gulldut vnn viɢgiat ski | pudu daunum sunnan vida settu þínar þíodir þunar skeidr af nyíum hlunnum . storir hof | du vtbod ærít ydrir þegnir rꜳna hegnir ytum þotti ei leidangr litill langa stund | fyrir vidri grundu.
(VEÞ)
Skj: Sturla Þórðarson, 3. Hrynhenda 3: AII, 102-3, BII, 114, Skald II, 60; F 1871, 545, E 1916, 639-40, Hák 1910-86, 635, Hák 1977-82, 157, Flat 1860-8, III, 187.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.