Russell Poole (ed.) 2012, ‘Sigvatr Þórðarson, Nesjavísur 12’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 573.
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Snotr innþrœnzk mær frýrat oss snertu í ári, þótt lið konungs væri minna; hugðak svá gǫrt. Brúðr mun heldr hafa at háði drótt, þás sótti framm skeggi, ef aðratveggju skyldi; ruðum {fold skers}.
‘The wise inner-Trøndelag maiden does not reproach us for our effort in a hurry, although the king’s force was less; I thought so decidedly. The woman will rather hold in derision the company that lunged forward with their beards, if she should [deride] one or the other; we reddened the land of the skerry [SEA].’
In ÓH-Hkr the stanza follows st. 11 and in Fsk it follows st. 10.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sóttið,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Frýr eigi os i áre | iɴþrø̣nsc þo at lið miɴa || gert hugða ec sva snerto | snótr mœr konungs veri | bruðr man heldr at háðe | hafa drott þa er fram sóttið | folld ruðum skers ef scylldi | sceɢi aðra tveɢio |
(KSH)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konung væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þá eð framm sóttið,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, †á þartueggio†.
Fryr eigi oss j ári, jɴ þrǫnsk, þó at lid || miɴa, gert hugþa ek sva snerto, snótr mær konung væri, Bruþr man helldr at hade | hafa drott þá ed fram sóttit, folldruþvm skerz ef skilldi, skeɢe á þartueɢio.
(KSH)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sóttið,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fryr eigi oss i are inn | þrø̨nsc þo at lið minna gort hvgða ec sva snerto snotr męr konungs veri. brvðr mon | helldr at haði hafa drott þa er fram sottit folld rvðom scęrs ef scyldi sceɢi aðratveɢ | gio.
(VEÞ)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugða svá — snertu
†sipotr† mær, konungs væri.
†bruþ[…]† mun heldr at háði
hafði drótt, þás framm †sotu†,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, †aþru tu[…]giu†.
Fry[…] | eige os siari, inn þrensk þo at lid minna, gior[…] | hugda sua snerto, sipotr mær-kungs ueri; bruþ[…] | mun helldr at hadi, hafdi drot þa er fram sotu | folld ruðum skers ef skylldi, skylldi skeggi aþru tu[…] | giu.
(KSH)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fryr eigi oss i ari In=þrensk þo at lid minna gort, hugda ek sua, snerto snotr mær kongs væri: brudr mun heldur at hadi hafva drott þa er fram sotti fold rudum skiers ef skyldi skieggi adra tueggio.
(KSH)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — †snari rinn†
†snotor† mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, sá er framm sótti,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
fryr æigi os iari inn þrænsk þoa | t lið minna giort hugda ek sua snari rinn | snotor mær konungs væri bruþr mun hæl | ðr at haði hafa drot sa er fram sotti folld ru | þum skers ef skylldi skeɢi aðra tueɢiu ·
(KSH)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — svǫrtum
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, sá er framm sótti,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fryr æigi oss i ari inn þrænzk þo at liþ minna gjort hugþa ec sva svꜷrtum snotr mær konungs væri bruðr mun helldr at haþe hafa drott sa er fram sotti folld ruþum skers ef skyllde skeɢi aðra tveɢio
(KSH)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotar mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fryʀ eigi oss i ꜳri innþrænnzsk þo at lid minna | giort hvgda ek sva snertv snotar mær konungs veri | brvdr man helldr at hádi hafa drott þa er | fram sóttí folld rvdvm skerss ef skilldi skeggi | adra tvegiv
(VEÞ)
Frýrat oss í ári
inn†-þreisk†, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotar mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fryr eigi oss i ari innþrei | sk þo at lið minna gert hvgða ec | sua snertu. snotar mær konungs væ | ri. brv́ðr mun helldr at haði. haf | a drott þa er fram sotti. folld | rvðvm skers ef skylldi. sceggi aðr | a tveggiv.
(VEÞ)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— grat hugðak svá — †snota†
†sner† mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sóttið,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
seggi, aðratveggju.
Fryr eige oꜱ i ari | iɴþrænsk þoat liþ miɴa grat hvgþa æk sva snota sner mǽr konungs vere . brvþr mvn heldr at haþe | hafa drott þa er fraᴍ sottit fold rvþom skersef skylde seggi aþra tveɢio.
(VEÞ)
Frýrat oss í ári
inn†-þravngs†, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr af háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum serks — sem skyldi,
seggi, aðratveggju.
Fryrr ei oss i ꜳre . inn þravngs þo at lið minna . giort | hugða ek sva snertv . snotr mær konungs veri . brvðr mun helldr af hꜳði . hafa | drott þa er fram sotti . folld ruðvm serks sem skylldi . seggi aðra tueggiv |
(VEÞ)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
†snøtr† mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum skers — sem skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fryr eige oss i are innþrensk þo | at lið minna . gert hugða ek sva snertu. snøtr | me᷎r konungs ue᷎re. bruðr man helldr at haðe ha | fa drott þa er fram sotte folld ruðum skers | sem skyllde skegge aðra tueɢiu.
(VEÞ)
flýr eigi oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fald ruðu serks — sem skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Flyr | eigi oss iarí. inþrænsk þo at lið minna | giort hugða ek sva snertv : snotr | mær konungs veri · brvðr mvn helldr | at haði hafa drott þa er fram sotti · | falld ruðv serks sem skylldi · sk | eɢi aðra tveɢiv ·
(VEÞ)
flýr eigi oss í ári
inn†-þręsk†, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðu skers — sem skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Flyr eigi oss i are innþręsk þo at liþ minna . geir hugþa ec sva snærto snotr mǽr konungs væri | bruðr man heldr at haðe. hafa drót þa er fram sotte . folld ruðo skers sem scillde skæggi aðra tvæggio᷎ |
(VEÞ)
Frýrat oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konung væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
seggi, aðratveggju.
Fryr | eigi oss íare ínnþręndsk þo at lid mínna gert hvg | da ek sva snerto. snotr mer konungs vere. brvdr mvn | helldr at hadi. hafa drótt þa er fram sottti. folld | rvdvm skers ef skyllde seggi adra tveggio. |
(VEÞ)
flýr eigi oss í ári
innþrœnzk, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sótti,
— fold ruðum skers — sem skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fl | yr æigi oss j are ínn þrænzk þo at lid mínna gert hugdag svo snertu sn | otr mær konungs uæri · brudr mun helldr at hade hafa drott þa er | fram sotti folld ʀudv skers sem skyllde · skeggi adra tueggiu ·
(VEÞ)
flýr eigi oss í ári
inn†-þranks†, þótt lið minna,
— gótt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa dróttir, þás framm sótti,
— fold ruðu †skœ̨r† — sem skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Flyr eigi os j | are ᷎ Jnþranks þo ath lid minna ᷎ gott hugda ec svo snerttu ᷎ snotur mœ̨r konungs vœ̨rí ᷎ | brvdur mvn helldur ath hade ᷎ hafa drottir þꜳ̋ er fram sottí ᷎ folld ʀudu skœ̨r sem skyl | lde skeggí adra tueggív
(VEÞ)
Frýrat oss í ári
inn-þrœnskr, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sóttek,
— fold ruðum skers — ef skyldi,
skeggi, aðratveggju.
Fryr æigi oss i are innþrænscr þo at lið minna. gort hugða ec sva snertu snotr mær konungs være bruðr man hælldr at haðe. hafa drott þa er framm sott ec folld ruðum skærs ef skylldi skeggi aðra tveggiu
(KSH)
Fryr æigi oss i are inn þro᷎nscr þo at lið mína gort hugða ec sva snertu snotr mǽr konongs være bruðr man hælldr at haðe hafa drott þa er fram sottec folld ruðum skǽrs ef skylldi skeggi aðra tveggiu
(KSH)
Fryr æigi oss i are innþr6᷎́nscr þo at lið mína gort hugða ec sva snertu snotr mǽr konongs være bruðr man hælldr at haðe hafa drott þa er fram sottet folld ruðum skǽrs ef skylldi skeggi aðra tveggiu.
(KSH)
Frýrat oss í ári
inn-þrœnskr, þótt lið minna,
— gǫrt hugðak svá — snertu
snotr mær, konungs væri.
Brúðr mun heldr at háði
hafa drótt, þás framm sóttu,
— fold ruðum †skeis† — ef skyldi,
skeggjum, aðratveggja.
Fryr æi oss iare innþrꝍnzc þo atlið minna gort hughða ec sva snærtu snotr mær konungs være bruðr mun hældr at haðe hafa brott þa er fram sotto fold ruðum skeis ef sculde skæggium aðra tvæggia
(KSH)
Fryr ei oss i | are innþrꝍnsc þo at lið minna, gort hughða ec sva | snærtu snotr mær konungs være, bruðr mun hældr | at haðe hafa drott þa er fram sotto fold ruðum | skeis ef skulde skæggium aðra tvæggia,
(KSH)
Skj: Sigvatr Þórðarson, 2. Nesjavísur 11: AI, 231-2, BI, 219, Skald I, 114, NN §§1149, 3222; Hkr 1893-1901, II, 76, IV, 125, ÍF 27, 69 (ÓHHkr ch. 52); Fms 4, 104, Fms 12, 81, ÓH 1941, I, 98 (ch. 41), Flat 1860-8, II, 46; Fsk 1902-3, 153 (ch. 27), ÍF 29, 176-7 (ch. 29); CPB II, 128, Poole 2005d, 177.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.