Kari Ellen Gade (ed.) 2012, ‘Hildr Hrólfsdóttir nefju, Lausavísa 1’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 139.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef renn til skógar.
Hafnið {nafna Nefju}; nú rekið gand, horskan barma hǫlða, ór landi; hví bellið því, stillir? Illts at ylfask við slíkan ulf {Yggs {valbríkar}}; muna hœgr við hjarðir hilmis, ef renn til skógar.
‘You renounce Nefja’s namesake [= Hrólfr]; now you banish the wolf, the wise brother of freeholders, from the land; why do you risk that, lord? It is dangerous to threaten such a wolvish enemy of the Yggr <= Óðinn> of the slain-plank [SHIELD > WARRIOR (= Haraldr)]; he will not be gentle with the ruler’s herds if he runs to the forest.’
Hildr’s son Hrólfr arrives in Vík (Viken, Norway), and slaughters livestock for provisions. King Haraldr hárfagri ‘Fair-hair’ convenes an assembly and outlaws him, banishing him from Norway. Upon hearing that, Hildr goes to Haraldr and pleads her son’s cause to no avail. She then recites this stanza. AM 158 8°ˣ gives a couplet (ll. 5-6) as an illustration of a metaphor in which vargr ‘wolf, outlaw’ is called úlfr ‘wolf’.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef renn til skógar.
Hafnit nefio nafna | nu rekit gand or landi | horscan hꜹlda barma | hví bellit þvi stillir | illt er við ulf at ylfaz | yɢs valbrikar slícan | muna við hilmis hiarðir | ho᷎gr ef hann reɴ til scógar |
(DW)
Hafnið Nefju nafna;
nú rekum gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
†mꜹnat† við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand af landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við †ylf† at ylfask
ýgs valbríkar slíkr;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, er hann kømr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand af landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts †ylf† at ylfask
Yggs valbríkar slíkr;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, er hann kømr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
ýgs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hǫlða
hœgr, er hann kømr til skógar.
Hafnið Nefju nafni;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫlða barma;
h(u)fi bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs val-birkar slíkan;
muna við hilmis hǫlða
hœgr, er hann kømr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hǫlða
Hogr, er hann kømr til skógar.
Hafnið Nefju nafni;
nú rekr gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellir því, stillir?
Illts ulf at ylfa
éls valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðar
hœgt, er hann kømr til skógar.
hafn | it nefiu nafne nu rekur gand or landi, horskan hꜹlda | barma, hui bellir þvi stillir, jllt er vlf ad ýlfa els valbrikar || slikan, muna vid hilmis hiardar hægt er hann kemur til | skogar.
(VEÞ)
Hafnið Nefju nafni;
nú rekr gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellir því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
éls valbríkar slíkan;
man við hilmis hjarðir
hœgr, er hann kømr til skógar.
Hafnið Nefju nafni;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫrða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
ýgs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafni;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við yðrar hjarðir
hœgr, er hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú er rekinn gandr ór landi
horskan hǫrða barma;
hví bellir þú, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫrða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú er rekinn grandir af landi
horskan hǫrða barma;
hví bellir því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
ýgs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, er hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafni;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫfða barma;
hví bellið því, stillir?
er við ulf at ylfask
ýgs †bal-†bríkar slíkan;
munit,munisk við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafni;
nú er rekinn gandr ór landi
horskan hǫrða barma;
hví bellir því, stillir?
Illts við ulf at yglask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nefna;
nú er rekinn gandr ór landi
horskan hǫrða barma;
hví bellir því, stillir?
Illts við ulf at yglask
ýgs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann gengr til skógar.
Hafnið Nefju nafna;
nú rekið gand ór landi
horskan hǫlða barma;
hví bellið því, stillir?
Illts við ulf at ylfask
†Jks† val†Brixlar† slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef renn til skógar.
Jllt er vid vlf ad Jlfast | Jks val Brixlar slykann
(VEÞ)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.