Kirsten Wolf (ed.) 2007, ‘Kálfr Hallsson, Kátrínardrápa 30’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, p. 950.
Tólf daga liet tróðu elfar
tiggi elds í höftum liggja
bunna fast í byrgðu ranni,
— bauð hann slíkt — áðr * hun tók dauða.
Sína hitti siklingr mána
sannr lausnari allra manna
ítarligr með eingla sveitum
ambátt kæra og ljósi skæru.
Tólf daga liet tiggi {tróðu {elds elfar}} liggja bunna fast í höftum í byrgðu ranni, áðr * hun tók dauða; hann bauð slíkt. {Ítarligr siklingr mána}, {sannr lausnari allra manna}, hitti kæra ambátt sína með sveitum eingla og skæru ljósi.
‘For twelve days the king let the stick of the fire of the river [GOLD > WOMAN] lie bound fast in fetters in the locked house before she died; he commanded thus. The magnificent prince of the moon [= God (= Christ)], the true redeemer of all men [= God (= Christ)], met his dear handmaid with hosts of angels and a bright light.’
In the prose legend (Unger 1877, I, 413; Wolf 2003, 135) God sends his angel to Catherine and grants her a vision of the Holy Spirit in the form of a dove, who speaks words of comfort, as summarised in st. 31.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Tólf daga liet tróðu elfar
tiggi elds í höftum liggja
bunna fast í †byrðgu† ranni,
— bauð hann slíkt — áðr en hun tók dauða.
Sína hitti siklingr mána
sannr lausnari allra manna
ítarligr með eingla sveitum
ambátt kæra og ljósi skæru.
Tolf daga let trodu elfar. tígge elldz j hoptum líggia. bundna fast j byr= | dgu ranne || baud hann slikt adr en hun tok dauda / sína hítte siklingr mꜳna. sannr laus // | nare allra manna. itarlígr med eingla sveítum. ambatt kæra ok líose skæru. // // |
(KW)
Tólf daga liet tróðu elfar
tiggi elds í höftum liggja
bunna fast í byrgðu ranni,
— bauð hann slíkt — áðr en hun tók dauða.
Sína hitti siklingr mána
sannr lausnari allra manna
ítarligr með eingla sveitum
ambátt kæra og ljósi skæru.
Tólf daga liet tróðu elfar
tiggi elds í höftum liggja
bunna fast í byrgðu ranni,
— bauð hann slíkt — áðr en hun tók dauða.
Sína hitti siklingr mána
sannr lausnari allra manna
ítarligr með eingla sveitum
ambátt kæra og ljósi skæru.
Skj: [Anonyme digte og vers XIV], [B. 11]. Katrínar drápa 30: AII, 522, BII, 576-7, Skald II, 317, NN §§2764, 2958A, 2966, 3397M, Kahle 1898, 73, 107, Sperber 1911, 50, 81.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.