Stu ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sá maður bjó suður í Miðjumdal skammt frá Laugarvatni er Páll hét. Hann var prestmaður og góður búþegn. Kona sú var með honum er Jóreiður hét og var Hermundardóttir. Þetta dreymdi hana Jóreiði sextán vetra gamla þar í Miðjumdal um messu, Maríumessu Magðalenu, í kirkju. Þá var eigi spurt fall Eyjólfs Þorsteinssonar. Hún þóttist vera úti þar á hlaði í Miðjumdal. Hún sá konu ríða vestan fyrir hlaðið á grám hesti í dökkum klæðum. Mikill var hesturinn og svo konan. Hún Jóreiður þóttist spyrja hvaðan hún kom að. Norðan kom eg að, segir hún, úr násheim. Hvað veistu til Þorvarðar? segir mærin. Það veit eg allgjörla, segir draumkonan: Er það nokkuð mark sem þú segir mér? kvað mærin. Hvar eru brennumenn? kvað mærin. Hún svarar: Hvað ætla þá er þeim vegnar svo? kvað mærin. Þá ætla þeir með illvilja sínum að koma heiðni á allt landið. Þá vaknaði Jóreiður. Enn dreymdi Jóreiði sex nóttum síðar og sá þessa sömu konu og spurði hvaðan hún kom nú að. Norðan úr sveitum, segir hún. Hvað veistu nú til Þorvarðar? segir hún. Hvað er um Steinólf bróður hans? Þá vaknaði hún. Þá spurðist suður þangað fall Eyjólfs og þau tíðindi önnur sem þar urðu. Enn dreymdi Jóreiði að þessi kona kom að henni. Hún var þá í blám klæðum og sýndist henni konan mikilúðleg. Hún reið þá enn grám hesti. Hún mælti þetta: Hví spurðir þú mig engis og eigi að nafni? Mærin svarar: Mér er ótti að þér en þó vil eg nú vita hver þú ert eða hvað þú heitir. Hún segir: Eg heiti Guðrún Gjúkadóttir. Hví fara heiðnir menn hér? kvað mærin. Öngu skal þig það skipta, segir hún, hvort eg em kristin eða heiðin en vinur em eg vinar míns. Hvað veistu nú til Gissurar Þorvaldssonar? kvað mærin. Hún svarar: Hversu er þá, segir mærin, ef svo fer? Þá ræður hann Íslandi til aldurslita, segir draumkonan. Er þér vel til hans? segir mærin. Harla vel, segir hún. Hvernig er þér til Þorvarðar? segir mærin. Hún segir: Allir þykja mér þeir góðir fuglar er hátt fljúga. Hvernig er þér til Hrafns? segir hún. Leiðir eru mér allir svartir fuglar, segir draumkonan. Hvernig er þér til Þorgils skarða? segir mærin. Illir þykja mér allir þeir fuglar er í sitt hreiður skíta. Og þá kvað hún: Nú hefir þetta þrisvar borið fyrir þig enda verður þrisvar allt forðum. Það er og eigi síður að góð er guðs þrenning. Þá vaknaði hún. Um haustið er nótt tók að myrkva dreymdi hana á leið fram. Eina nótt dreymdi hana það Jóreiði að þessi kona reið austan fyrir hlaðið þar í Miðjumdal og hafði mann bundið í tagl hestinum. Jóreiður spurði hver þar væri svo harðlega leikinn. Draumkonan kvað þar vera Eyjólf Þorsteinsson. Skal eg nú launa honum, sagði hún, er hann dró Hall Gissurarson um klakann á Flugumýri. Og þá keyrði hún hestinn og hleypti út og suður eftir túninu og kvað þetta: Þá vaknaði Jóreiður.