Reykd ch. 31

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

... þeir Illugi og Björn í jarðhúsið með ljósi en Ölvir var hjá jarðhússmunnanum. Þeir ganga nú eftir jarðhúsinu og koma að þar sem um festina var búið. Og nú skáru þeir festina og létu síga hóglega niður hödduna. Nú lúka þeir upp jarðhússmunnanum og þá kom kaldur blær á Skútu úr jarðhúsinu og vaknar hann við og stóð nú upp. Og í því bili lagði Illugi spjóti á Skútu en Skúta hjó yfir höfuð Illuga og í höfuð Birni og mælti í því að eigi hefðu allir haldinorðir verið. Og nú var hann þó því sári særður er hann leiddi til bana. Illugi bar nú Björn bróður sinn á brott af jarðhúsinu og var hann mjög sár. Fer hann nú síðan á brott og þeir Ölvir allir saman og andaðist Björn bráðlega af því sári sem Skúta hafði veitt honum. Þorgrímur bauð nú Sigríði með sér að fara en hún ásakaði hann mjög um þetta og kvað þá Skútu hafa ójafnt við haft «er hann trúði þér vel en þú hefir nú svikið hann.» Og þó fer hún nú brott með honum á þeirri nótt og giftist honum síðan. Nú er það sagt að mál var til búið um víg Skútu og varð Þórður illugi sekur um vígið Skútu og skal hann vera utan þrjá vetur en þeir halda upp bótum fyrir ráðin og tilförina vígs Skútu, Þóroddur goði og Ölvir hinn spaki sonur Þorbergs höggvinkinna og voru nú sáttir að kalla. Þótti mörgum mönnum það eigi fyrr hafa að hendi borið en líklegt var um málið Skútu að hann væri af ráðinn. En þó er það eina satt af honum að segja að hann var vitur maður og hinn mesti fullhugi og margir gengu ekki betur en til jafns við hann þótt miklir þættust fyrir sér vera en eigi þótti hann öllum jafnaðarmaður vera. Höfum vér nú hér lok þessarar frásagnar og þakki nú hver sem vert þykir.