Ísls ch. 325

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá bjó á Hafsteinsstöðum hjá Stað Jórunn Kálfsdóttir og synir hennar Kálfur og Þorgeir. Þau voru öll skyld Gissuri jarli en þó var eigi margt með þeim. Þeir fóru um sumarið til þings með jarli. En er á leið sumarið sendi Þórður Andrésson mann með bréfi sunnan til þeirra Brandssona frænda sinna þann er Kraki hét. En það var ummál í bréfinu ef þeir vildu vera í þeim ráðum með Þórði frænda sínum að ráða af Gissur jarl eða ríða í móti honum með þá menn er þeir fengju upp í Mælifellsdal og sitja eigi skammir Gissuri jarli er hann sat á föðurleifð þeirra en unni þeim engis sóma fyrir. Þessi sending þótti þeim ill en móður þeirra verri. Segir hún svo þegar er hún vissi að þeir skyldu í öngvum þeim ráðum vera er til svika mættu virðast við Gissur jarl. Þeir játtu því en þótti þó eigi gott til úrráða þar er nánir frændur þeirra áttu hlut að. Það var þeirra ráð bræðra að þeir komu báðir til Staðar um leið er Kálfur reið norður yfir heiði. Kálfur mælti svo til Gissurar jarls er þeir töluðu tveir, bað jarl vera varan um sig og kveðst gjörla vita hvað hann segði, kveðst og framar mega segja honum ef hann vildi en kvaðst það eigi gera mundu. Gissur jarl svarar: Svo má vera frændi að þeir nokkurir eigi hlut að er þér þyki eigi sómi þinn að segja framar. En hygg að því frændi nær það skarð verður bætt í ætt þinni ef eg verð úr höggvinn. Og við það skildu þeir. En Kraki sendimaður Þórðar var tekinn á Hafsteinsstöðum og færður Gissuri jarli. Höfðu þeir bræður áður þeir riðu brott varað hann við að hann skyldi skjótt brottu verða en hann gerði eigi svo. Var hann þá neyddur til sagna. Segir hann þá allt sem farið var um þetta mál. Fannst þá bréf það er þeim bræðrum hafði sent verið. Virti Gissur jarl þeim þetta til fjörráða en það samdist þó vel með góðra manna tillögum og flutningi. Gissur jarl lét þá liði safna um allt hérað. Hann sendi og menn til Eyjafjarðar og reið suður á sveitir með fimm hundruð manna. Hann hafði og margt lið úr Hrunamannahrepp er hann kom suður og reið austur yfir ár með átta hundruð manna. Sturla Þórðarson kom vestan til móts við Gissur jarl með sveit manna. Höfðu orð vingjarnleg farið millum þeirra um sumarið. Þórður reið austur undan og var í skógum í Þórsmörk. Þá var víða rænt á Rangárvöllum og drepin níu tigir nauta um haustið. Um síðir fóru menn í millum þeirra. Voru þá grið seld og fundust þeir að Þingskálum og skyldu bændur gera millum þeirra, þeir er þeim sýndist til að nefna. En það var skilt í sætt þeirra að Þórður skyldi vera með Gissuri jarli um veturinn en það varð eigi svo en þó hélst sætt þeirra þann veturinn. Gissur jarl reið aftur til Skagafjarðar. Var þá slitið flokkum. Sturla reið heim vestur og skildu þeir Gissur jarl með kærleikum miklum. Var þá ákveðin brúðlaupsstefna að Stað með jarli er Sturla skyldi gifta dóttur sína Ingibjörgu Þórði syni Þorvarðs úr Saurbæ tveim nóttum fyrir Marteinsmessu. Um veturinn kom Sturla vestan með tuttugasta mann. Sighvatur Böðvarsson var með honum og fleiri göfgir menn. Fékk Þórður Ingibjargar Sturludóttur. Þar var fögur veisla og fjölmenn, skorti eigi drykk góðan. Voru menn út leiddir með gjöfum og skildu með vináttu. Þá gerðist Sturla lendur maður Gissurar jarls og þá gifti Sturla Guðnýju dóttur sína um veturinn Kálfi Brandssyni. Skildu þeir Gissur jarl og Sturla með vináttu mikilli. Hét Gissur jarl Sturlu Borgarfirði og þar öðrum sæmdum með. En Sighvatur Böðvarsson fékk öngvar sæmdir af jarli í það sinn. Þóttist hann hafa verið ginntur til að gerast handgenginn Gissuri jarli og skildu þeir allfálega. Annað sumar eftir er Gissur jarl bjó að Stað reið hann af þingi austur um ár með fjölmenni. Var þá fundur stefndur að Þingskálum með Gissuri jarli og Rangeyingum. Var Björn Sæmundarson fyrir þeim og Loftur Hálfdanarson. Sóru Rangeyingar þá trúnaðareiða Gissuri jarli og Hákoni konungi að upphafi. Þórður Andrésson var þá í liði með jarli og reið hann norður með honum til Skagafjarðar og var með jarli um veturinn. Þá var mikill vetur og felldu menn mjög fé sitt. Það vor stofnaði Gissur jarl heit til guðs á einmánaðarsamkomu að vatnfasta skyldi jafnan fyrir Ólafsmessu fyrri alþýða manna á Íslandi. Var það heit þá fest og játað af alþýðu. Gissur jarl sendi menn með bréfum á langaföstu suður til Sigvarðar biskups og gekkst þar við það heit um alla biskupssýslu hans. Varð og svo við um heitið að bati varð á veðráttu bæði góður og skjótur. Sigvarður biskup lét þar festa heitið páskadag sjálfan í Skálaholti. Var og þann dag veður þegar svo gott að langlega hafði eigi slíkt komið.