Ísls ch. 219

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þetta sumar er þeir Gissur komu út sendi Þórður Sighvatsson út til Íslands Kolbein grön og Ara Ingimundarson til vina sinna. Komu þeir út suður á Eyrum og fóru þaðan vestur í sveitir til þeirra Hrafns Oddssonar og Sturlu Þórðarsonar. Hrafn bjó þá að Sauðafelli í Dölum en Sturla á Staðarhóli. Vigfús Gunnsteinsson bjó í Garpsdal. Hann átti Guðnýju Sturludóttur. Brátt er Kolbeinn og Ari komu vestur þá fundust þeir allir jafnsaman, Sturla, Hrafn, Vigfús og aðrir vinir Þórðar og réðu þá aðför að Gissuri og fóru um veturinn fyrir jól suður á sveitir með sjö tigu manna. Í þeirri ferð voru margir röskvir menn. En þeir voru fyrir ferðinni með áeggjan Kolbeins, Hrafn og Sturla. Þeir komu á óvart í Stafaholt til Þorgils og brutu þar upp hurðir. Þeir Þorgils hljópu upp og fylgdarmenn hans. Hrafn vildi láta drepa Þorgils en Sturla vildi það eigi. Tóku þeir hann með valdi og svarði hann þeim trúnaðareiða, að hann skyldi í öngu fari í móti þeim vera og eigi veita Gissuri. Skildu þeir við það. Riðu þeir Hrafn og Sturla með flokkinum suður Bláskógaheiði. Voru margir menn í þeirri ferð gjarnir á líf Gissurar og ætluðu nú að eigi skyldi við bera að fund þeirra bæri saman. Þeir riðu þar til er þeir komu að Ölfusá og var það um nótt og var áin þá í leysingu svo að engan veg máttu þeir yfir hana komast. Verður það þeirra ráð að þeir snúa aftur við svo búið og ríða heim vestur. Þeir Hrafn og Sturla voru báðir á Staðarhóli um veturinn. Var þar aldrei færra en átta tigir karla. Var þá víða föngum til sópað. Voru það eigi berlega rán kölluð.