Ísls ch. 218

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Gissur Þorvaldsson var þessar stundir með Hákoni konungi. Síðan hann fór utan um sumarið eftir Haugsnessfund hafði hann jafnan nokkura sýslu hvort er konungur sat norður eða suður. Og er Þórður Sighvatsson og Gissur Þorvaldsson höfðu einn vetur verið í Noregi eftir Haugsnessfund þá fór Þórður út til Íslands sem fyrr er ritað en Gissur var þá eftir í Noregi og undi lítt sínum hluta. Var honum féskortur mikill en uggði nú um frændur sína og vini, að Þórður mundi þeim harður í horn að taka. Réð Gissur það þá af að hann fór af landi brott og gekk suður til Róms. Broddi Þorleifsson var þá utan og fóru þeir Gissur báðir samt út til páfa og þeir nokkurir menn saman. Þá var Innocentíus páfi í Róma. Gissur fékk þar lausn allra sinna mála. Þá var Eiríkur konungur í Danmörk Valdimarsson. Valdimar var þá Svíakonungur Birgisson. Þeir fóru af landi á brott með Gissuri Önundur biskupsfrændi, Þorleifur hreimur systurson hans, Auðun kollur, Árni beiskur. Þeir komu allir heilir aftur til Noregs. Og er Gissur hafði þrjá vetur verið í Noregi þá fékk hann orlof af Hákoni konungi að fara til Íslands. Fóru þeir út á einu skipi og Heinrekur biskup og margt íslenskra manna. Þar var Þorgils skarði Böðvarsson, Finnbjörn Helgason, Arnór Eiríksson og margt annarra íslenskra manna. Það skip kom að Gásum í Eyjafirði. Því skipi stýrði Eysteinn hvíti. Þeir sögðu út hingað andlát Sigurðar erkibiskups. Hafði hann um veturinn andast sex nóttum fyrir Gregoríusmessu. Var þá Sörli kosinn til erkibiskups. Gissuri var skipaður mjög svo allur Norðlendingafjórðungur en Þorgilsi skarða Borgarfjörður, Finnbirni Reykjardalur og þaðan norður til Jökulsár. Þar kom þá og til skipsins Brandur ábóti Jónsson. Hann var þá fyrir kennimönnum um alla biskupssýslu Sigvarðar biskups. Brátt riðu þeir allir fjölmennir vestur til Skagafjarðar. Var þá fundur stefndur fjölmennur að Hestaþingshamri. Voru þar upp lesin konungsbréf og játtu allir fúslega að taka við Gissuri að höfðingja yfir sig. Eyjólfur Þorsteinsson var og á þeim fundi og fylgdarmenn hans og fannst fátt til Gissurar. Þá voru kærleikar með þeim Heinreki biskupi og Gissuri. Gissur sendi menn suður til sona sinna að þeir skyldu koma til móts við hann í Vinverjadal með sjö tigi manna en hann valdi lið úr Skagafirði, sex tigi manna, og þeir riðu með honum suður í Vinverjadal. Komu þar synir Gissurar til móts við hann þrír, Hallur, Ísleifur, Ketilbjörn. Var hann þá fjórtán vetra. Hinir voru eldri. Allir voru þeir skörulegir menn að sjá. Varð þar mikill fagnafundur með þeim feðgum og öðrum vinum Gissurar. Skagfirðingar riðu þá norður aftur en Gissur suður og sat hann í Kallaðarnesi um veturinn og hafði fjölmennt um sig. Þá um haustið er Brandur ábóti kom suður til sveita gerði Gissur brúðlaup til Gró Álfsdóttur móður þeirra Halls og Ísleifs. Var það þá samþykki kennimanna og að því brúðlaupi var Brandur ábóti. Heinrekur biskup fór heim til Hóla til stóls síns. En Þorgils skarði reið suður til Borgarfjarðar og tóku héraðsmenn við honum og heldur fálega. Hann sat í Stafaholti um veturinn og hafði margt röskra manna með sér. Þá var með honum Arnór Eiríksson, Bergur Ámundason og margt annarra manna. Finnbjörn reið norður til Reykjadals og var um veturinn á Grenjaðarstöðum. Eysteinn hvíti stýrimaður var um veturinn að Hólum með Heinreki biskupi.