Þorg ch. 103

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um sumarið eftir fóru þeir utan með Hallvarði gullskó Sighvatur og Sturla. Sighvatur kom á fund Hákonar konungs og gerðist hans maður. Fékk hann þar sæmd góða af konungi og gerðist mikill maður og sterkur. Hann fór úr landi með Hákoni konungi vestur á Skotland, fékk þar allgott orð bæði sakir hreysti og hvatleiks. Hét Hákon konungur honum stórsæmdum áður þeir skildu ef þeir væru báðir heilir. Í þeirri ferð tók Hákon konungur sótt þá er hann leiddi héðan af heimi. Þótti Sighvati það og mörgum manni öðrum óbætilegur skaði. Fór Sighvatur þá austur til Noregs með líki Hákonar konungs og sótti þá til Magnúss konungs sonar hans. Fékk Sighvatur þá svo mikla virðing að engi af íslenskum mönnum fékk þá slíka. Sighvat angraði mjög missir Hákonar konungs svo að honum þótti engi sér í Noregi samjafn. Magnús konungur lofaði honum eigi út að fara. Undi hann þá eigi í Noregi og fór hann úr landi og ætlaði út í Jórsalaheim. En er hann kom í Rauðahafið tók hann sótt og andaðist sjö nóttum fyrir Mikjálsmessu og þótti að honum mikill skaði. Guðmundur Böðvarsson bjó á Stað sæmilegu búi. Hann fékk Þrúðar Bjarnardóttur. Guðmundur fór utan þá er hann hafði búið að Stað mjög lengi. Var þá Þrúður húsfreyja hans önduð. Guðmundur gerðist hirðmaður Magnúss konungs. En er hann hafði verið einn vetur í Noregi tók hann sótt og andaðist í Björgvin sjö nóttum fyrir Kólumbamessu.