Þorg ch. 83

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eftir um vorið færði Sturla bú sitt í Svignaskarð og færði bæinn upp á hamrana. Hafði hann það af héraði sem hann fékk. Tóku nú að ganga í með þeim Hrafni margar greinir. Þrútnaði þá með þeim þar til er þeir Hrafn og Ásgrímur riðu vestur á Staðarhól að þeim Sturlu. Hann hafði riðið heiman um kvöldið og fylgdarmenn hans með honum og lágu þeir í hlíðinni upp frá Bjarnarstöðum því að ófriðlegt var sagt af Hrafni. En um morguninn snemma vildu fylgdarmenn hans heim ríða en Sturla lét ráðlegra að þeir biðu miðsmorguns og ef yður sýnist þá einsætt heim að ríða þá mun eg eigi letja yður. En ekki vita þá draumar þeir er mig hafa dreymt í nótt ef þér eruð þá jafnfúsir. En um miðsmorgunsskeið þá sjá þeir menn mjög marga ríða ofan frá Þverfelli um eyrarnar. Hleypti þá hver yfir annan fram en sólin skein á vopnin. Var þar Hrafn og Ásgrímur, léttu eigi fyrr en þeir komu á Staðarhól. Höfðu þeir hleypiflokk þvílíkan sem sjá mátti. Þeir Sturla sjá atreiðina. Þá mælti Sturla: Eruð þér nú jafnfúsir heim að ríða sem í morgun? Enginn játti því. Lét Sturla þá taka hesta sína og ríða síðan upp á fjallið. En þeir Hrafn og Ásgrímur gengu inn á Staðarhóli og drap Ásgrímur þar í durunum Helga keis. Dvöldust þeir þar skamma hríð þegar þeir vissu að Sturla var eigi heima. Riðu þeir þá suður aftur yfir heiði. Sturla kom heim litlu síðar. Eftir um sumarið fóru menn í milli þeirra og leituðu um sættir og var fundur áttur hjá Glerá. Sturla reið því eigi lengra að hann trúði þeim eigi til fulls. Fóru þá menn í millum þeirra og leituðu um sættir og fór því firr sem lengur var um talað. Og er þrotin var von sætta létu þeir Hrafn taka hesta sína og ætluðu að ríða að Sturlu. Sáu þeir Sturla þá reiðina og tóku hesta sína og riðu undan upp til Krosshóla og riðu þar á fjall upp. Þeir Hrafn hleyptu þá eftir ákaflega. Drógu þeir þeim svo nær að þeir unnu þá á Sturlu mönnum þeim sem síðast riðu. Þá vó Ófeigur Ísungur Einar Jónsson. Voru þeir þá komnir miðleiðis. Veður var heiðbjart en í því slær yfir þoku svo myrkri að engi þeirra sá annan. Skildi þar með þeim Hrafni. Riðu þeir Hrafn þá aftur en Sturla dró undan. Og var nú lokið um sættir með þeim Hrafni og Ásgrími og Sturlu.