Þorg ch. 79

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Reið Hrafn þá norður með nokkura sveit manna og þeir Ásgrímur. Þorgils kom norðan allraheilagramessu. Reið hann með flokkinn um hálsa. Þaðan mátti sjá öll tíðindi til Hólavaðs. Var þá flokkurinn alltregur eftir að dveljast. Mæltu þá margir að eigi þyrfti að reka sparmæli við Hrafn ef færi gæfi á. Þorgils vildi það eigi, bað þá hafa menn á njósnarbergi ef eigi væri trútt og þyrfti hann manna við og verða þá sem best fangaráðs. Reið Þorgils þá ofan til árinnar við fimmtánda mann og yfir ána. Kom Guðmundur þá til móts við hann og segir að Hrafn hefði verið um nóttina á Breiðabólstað og væri þangað von en mundi þykja heldur mannmargt á hálsunum. Þeir biðu þar um hríð og kom Hrafn eigi og þótti þá eigi víst að hann kæmi. En þá er minnst varði reið Hrafn þar að honum með fimmtánda mann. Var það lið hið víglegsta. Stigu þeir Hrafn þá af baki en þeir Þorgils spruttu upp. Gengu þá hvorir í mót öðrum og sneru fram spjótum. Guðmundur prestur gekk í millum og þeir menn er með honum voru. Tók hann þá að inna upp sætt þeirra sem ger var í Hítardal og hvað milli þeirra hafði farið. Voru þar margar áminningar um tíðindi þau sem orðið höfðu manna á millum. En það var að lyktum að þeir sættust að því sem Guðmundur hafði flutt á millum þeirra. Var þá dagur mjög áliðinn og var mönnum mál að ríða til gistingar. Reið Þorgils á Breiðabólstað um kvöldið en Hrafn til Hóla. Um morguninn komu þeir Hrafn á Breiðabólstað. Var þá með þeim Hrafni og Þorgilsi glensan og gleði. Voru þá borin fram vopn og hestar. Var það mælt að Þorgilsi þætti þar best fram fara greiðslur og borið allt best til stanga, það er rænt hafði verið, og hans fylgdarmönnum. Skildust þeir þá skipulega. Reið Þorgils þá norður til Skagafjarðar. Átt höfðu þeir Þorgils og Hrafn fund um haustið í Hrútafirði og varð þá eigi af sættum því að hvorgi var þar Þorvarður né Sturla. Skildist nú flokkurinn. Hétu þeir nú Þorgilsi fullkomlega sínu trausti hvers sem hann þyrfti við. Reið Þorgils þá heim í Viðvík. Þóttust margir menn eiga að launa honum mikið fullting að hann hafði rétt rán þau er þeir höfðu rændir verið í Geldingaholti.