Þorg ch. 78

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það var einn dag á öndverðum vetri að Þorgils var heima í Viðvík. Þá var veður gott og gerðist á norðurrænt. Og er dró að sólarfalli var Þórður Hítnesingur staddur suður á vellinum og nokkurir menn með honum. Þeir sáu ríða tvo menn allmikið og þegar á túngarðinn þar sem þeir komu að. En er Þórður fann þá kenndi hann þar Guðmund Galtnesing og með honum annar maður víðdælskur. Þórður spurði tíðinda eða fyrir hví hann færi svo ákaft. Guðmundur kvaðst engi tíðindi segja en það er sagt að Hrafn og Ásgrímur væru komnir vestan úr fjörðum með hálft fjórða hundrað manna í Dali og ætluðu fyrst að ríða til Hítardals að Sturlu og síðan norður að Þorgilsi og þeirra von þar til er þeir koma. Fóru þeir þá heim allir saman. Spurði Þorgils Þórð að tíðindum, hver Guðmundur segði. Þórður svarar: Hann segir að Hrafn og Ásgrímur séu komnir vestan úr fjörðum með fjölmenni. Þóttist hann það sannlega vita. Er það glíkast segir hann, að Sturla frændi þinn sé annaðhvort drepinn eða höndum tekinn. Mun honum þykja þín liðveisla heldur fjarri sér. Þorgils mælti: Má vera að betra sé en þú segir. Svellur njósnarmönnum oft í munni mjög. Réðst Þorgils þá um við fylgdarmenn sína hvert ráð upp skyldi taka. Var það þá til ráðs tekið að safna mönnum. Þórður fór í Fljót út, Ásbjörn um Sæmundarhlíð, Þorgils um Blönduhlíð, en allur flokkur skyldi koma upp í Krossanes um daginn eftir. Er þar af sagt að um kvöldið eftir komu saman fjögur hundruð manna í Krossanes. En um kvöldið er menn bjuggust til svefns var Þorgilsi sagt að komnir væru úti menn nokkurir þeir er eigi voru þar héraðsmenn og eigi voru kenndir. Hann bað Þórð út ganga og spyrja tíðinda. Þórður gekk út og kenndi þá menn skjótt. Var þar kominn Guðmundur prestur Ólafsson og Eyjólfur Þorgilsson og þeir nokkurir saman. Leiddi Þórður þá inn og tók Þorgils vel við þeim og blíðlega. Sagði Guðmundur erindi sitt að hann var sendur af þeim Hrafni og Sturlu til þín Þorgils. Hefir Hrafn riðið suður til Hítardals og hafði Sturla komið til móts við hann. Höfðu þeir sæst og skyldu nefna menn jafnmarga til gerðar um öll mál sín. Skyldu hvorirtveggju halda héruðum sínum og ríkjum utanferðalaust. Skyldi Þorgils kjósa hvort hann vildi vera undir þessari sætt eða eigi en ef hann vildi sættast þá fór Guðmundur með griðum og vildi Hrafn að þeir fyndust og handsöluðu sjálfir sætt sína. Þykir mér von, segir Guðmundur, ef þú vilt eigi sættast að Hrafn ríði norður á sveitir með það lið er hann fær og mun það vera margs manns mein. Lagði Guðmundur allan hug á að koma sættum saman með þeim Hrafni og Þorgilsi. Játti hann því þá að ríða vestur en skildi það til að þeir mundu láta rakna vopn og hesta er menn höfðu tekið á Þveráreyrum. Tók Þorgils þá þegar grið af Guðmundi en seldi honum grið að móti, þau er hann skyldi selja Hrafni, og fundur vera á allraheilagramessudag að Hólavaði í Vatnsdal. Reið Þorgils þá norðan með flokkinn allan. En Guðmundur reið vestur fyrir móti þeim Hrafni að hnekkja flokkum. Fann hann Hrafn í Miðfirði. Sagði hann honum viðtal þeirra Þorgils og það að fundur var stefndur allraheilagramessudag við Vatnsdalsá. Hrafn var hinn tregasti að bregða flokkinum en þó réð Guðmundur því.