Þorg ch. 11

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um sumarið að Lárentíusmessu var veisla mikil í Geldingaholti. Kom þar til Hrafn Oddsson, Sturla Þórðarson, Þórður Hítnesingur, Nikulás Oddsson. Þorleifur í Görðum hafði sent Eyjólfi bréf. Var það lesið að veislunni. Segir hann svo að Ögmundur Helgason bjó svo nær kirkju að eigi mundi svo að honum komið þótt hann vildi á hefnileið róa að eigi mundi hann skjótt ná kirkju. Þorleifur segir sig traustan og öruggan til slíks sem þeir vildu upp taka. Að afliðinni veislu riðu menn í brott. Reið Sturla á Gunnsteinsstaði um kveldið. Það var miðvikuaftan fyrir Maríumessu. En er þeir komu á leið um morguninn var Sturla hljóður. Þórður Hítnesingur spurði hví hann væri svo hljóður. En hann kvaðst hugsa um draum sinn. Þórður spurði hvað hann hafði dreymt. Hann kvað sig dreymt hafa að faðir hans kom að honum og kvaðst hann spyrja hann tíðinda en hann kvaðst engi segja og spurði í móti ef hann vissi nokkur. En hann kvaðst engi vita. Frétt munt þú hafa, segir Þórður, skipkomu í Eyjafirði og er þar á viðbjörn er Böðvar á frændi okkar frá Stað og sagt dýr þetta heldur ólmt. En er eg vildi spyrja fleira þá vaknaði eg. Þórður spurði hvað hann hugði þann draum mundu vera. Hann kvaðst gjörla vita eða ætla að Þorgils Böðvarsson mundi annaðhvort kominn við land eða koma allbrátt. Þeim þótti þetta líklegt. Þá spurði Þórður hví hann hefði svo fár verið í Geldingaholti. Sturla segir: Því að mér er þar viðbjóður við öllu og allt kom mér þar verr að haldi en veitt var. En eigi kemur mér það að óvörum þótt enn sé eigi búið um skipti vor Eyjólfs. Eftir þetta reið hver heim.