ÞKak ch. 41

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það er sagt að hinn fjórða dag páska átti Þórður fund á Grund við alla bændur þar í héraði nema Hall á Möðruvöllum því að hann var þá heimamaður í Bæ suður. Þórður gerði þá bert að hann ætlaði vestur til Skagafjarðar með flokk þann er hann fengi og reka harma sinna, að því er hann kallaði, við Skagfirðinga. Klyppur Ketilsson svaraði fyrstur ræðu Þórðar: Vel er nú, sagði hann, þó að vér förum til Skagafjarðar. Eigi munum vér nú skjótlegar á braut reknir en næstum er vér fórum þar með flokkana. Engi maður mælti þar í móti Þórði en fylgdarmenn fýstu mjög og lögðu margir harðlega til. Sunnudaginn eftir páskaviku fór Þórður heiman og út í Hörgárdal en þriðja daginn vestur yfir heiði. Riðu fylgdarmenn Þórðar fyrir. Eyjólfur Þorsteinsson var fyrir þeim. Þá kvað Ingjaldur vísu þessa: Allur flokkurinn fór á Silfrastaði um kveldið. Þórður hafði norðan nær fimm hundrað manna. Brandur spurði liðsafnað Þórðar í páskavikunni. Dró hann þá lið saman um allt hérað og svo vestan um heiði og úr Fljótum. Svo segir Skáld-Hallur í drápu þeirri er hann orti um Brand Kolbeinsson: Það er að segja frá þeim Þórði að þeir lágu úti um nóttina, er þeir voru á Silfrastöðum, niðri á vellinum. Vindur kom á þá er fólkið flest hafði sofið um hríð og þaut mjög í spjótunum. Og vakna sumir menn við þytinn og hugðu að ófriður væri að kominn, hljópu upp og brugðu vopnum. Börðust þeir þá sjálfir og hljópu sumir á hús upp og vörðust þaðan en sumir sóttu að í ákafa og var löng hríð og snörp áður þeir kenndust. Miðvikudaginn reið Þórður ofan í Vallaholt. Einn maður hafði fallið er Eiríkur hét en sárir höfðu orðið margir. Brandur með sína sveit var þá á Víðimýri og hafði sex hundrað manna. Fóru þá menn í milli þeirra, Ísar prestur Pálsson og Vermundur Halldórsson, er síðan var ábóti að Þingeyrum, og aðrir kennimenn. Voru þá grið sett til meðalferða. Buðu Skagfirðingar dóm Gissurar, hvern sem Þórður tæki til. En Þórður vildi ekki nema sjálfdæmi. En þeir æptu í móti því og varð ekki af sættunum. Björn hét prestur og var Starrason. Hann fór í liðsafnað um Laxárdal og Reykjaströnd. Hann var að Sauðá miðvikunóttina þá er þeir börðust fimmtadaginn eftir. Hann dreymdi þegar hann sofnaði um kveldið að maður kom að honum og laut upp yfir hvíluna og mælti þessi orð: Domine Jesu Christe accipe spiritum meum. Hann vaknaði prestur og gekk út og síðan inn aftur til hvílunnar og sofnaði og bar hið sama fyrir hann í annað sinn og hið þriðja. Þenna mann þóttist hann skýrt kenna bæði að hárferð og yfirlitum, að Brandur var Kolbeinsson. En þá er Skagfirðingar voru á Víðimýri kom sótt í lið þeirra með því móti að þar féllu í óvit nær þrír tigir manna og voru ófærir. Þar var Páll bróðir Brands í því flóði.