ÞKak ch. 33

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til að taka sem fyrr var frá horfið að Þórður hafði tekið hvíld uppi í dalnum. Hafa menn þá sofnað fast. Og er komið var að sólarfalli þá lætur Þórður vekja liðið og varð að ausa köldu vatni á marga menn áður fólkið vaknaði. Þá bað Þórður að tveir menn skyldu ganga fram á fjallið yfir Árnes og hyggja að ef þeir sæju nakkvað til ferða Kolbeins. Fóru þá tveir menn fram á fjallið og komu aftur skjótt. Sögðu þeir Þórði að Kolbeinn sigldi þá utan að Trékyllisey. Sagði Þórður að þá voru eigi setuefni. Bað hann menn þá vopna sig. Gekk Þórður þá upp á fjallið og kom ofan í Ingólfsfjörð og úr Ingólfsfirði til Ófeigsfjarðar. Voru þá mennirnir svo þreyttir af mæði og blóðrás og svefnleysi að þá vildu menn eigi lengra fara. Lögðust menn þá niður og tóku á sig svefn. En drottinsdaginn er Þórður vaknaði kallaði hann saman menn sína og spurði þá alþýðuna hvað þá væri líkast til ráðs að taka. Fann hann það skjótt að bændur voru heimfúsir. Kveðst Þórður gjarna vilja gefa þeim heimleyfi ef þeir kæmu til hans þegar er Kolbeinn siglir skipum hið ytra vestur fyrir. Hétu þar flestir góðu um. Sneru flestir þar á fjall upp og komu ofan í Ísafirði. Gengu sumir hið efra um fjöll allt til Barðastrandar. Komu hverjir þar ofan í fjörðuna sem heima áttu. Þórður sendi menn sína að leita að smáskipum. En áður menn skildu í Ófeigsfirði þá þakkaði Þórður mönnum fylgd sína er þeir höfðu honum veitt, kveðst öllum skyldu það með góðu launa ef guð gæfi honum tíma til. Fór Þórður þá út á Engines og þaðan til Dranga og þá til Furufjarðar. Setti Þórður þá menn út á Stigagnúp að verða varir við ef Kolbeinn sigldi hið ytra með skipum. En Þórður fór og kom Pétursmessumorgun í Holt í Önundarfjörð.