ÞKak ch. 28

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er að segja frá Kolbeini. Þegar er voraði dró hann saman öll stórskip í Norðlendingafjórðungi. Þessi skip lét hann öll verða saman dregin til Skagafjarðar og bjóst hann í höfn þeirri er Selvík heitir. Sá atburður varð þá er þeir bjuggust Eyfirðingar undir Hríseyju áður þeir héldu norðan til Skagafjarðar skipunum, að þá er þeir gengu á milli skipanna steyptist einn maður á kaf svo að hann kom aldrei upp síðan. Sá hét Jón og þótti mönnum þetta ill furða. En er skip þessi öll voru búin og komin til Skagafjarðar þá var og komið lið allt norðan um Öxnadalsheiði, það sem von var. Skipti Kolbeinn þá flokkunum í tvo staði. Setti hann þá Brand Kolbeinsson höfðingja fyrir annan flokkinn. Skyldi hann fara með sitt lið landveg vestur til fjarða. Hafði hann tvö hundruð manna. En er Brandur kom vestur til Miðfjarðar fékk hann sanna njósn af ferðum Þórðar að hann var kominn á Strandir og ætlaði að sigla norður á Flóa. Hafði Brandur þá setur í Miðfirði og ætlaði að bíða þar þess er hann spyrði hvert Þórður sneri. En er Sturla Þórðarson spurði að Brandur var kominn í Miðfjörð með flokk og ætlaði vestur á sveitir þá dró hann þegar lið saman. Kom þá til liðs við hann Þorgils Böðvarsson og Vigfús Gunnsteinsson. Riðu þeir þá norður yfir Haukadalsskarð og höfðu nær tvö hundruð manna. Tóku þeir þá áfanga fyrir norðan skarðið. Komu þá aftur njósnarmenn þeirra Sturlu og segja að Brandur var í Miðfirði og fór heldur óvarlega. Eggjaði Þorgils þá að þeir skyldu ríða að þeim skörulega. En Vigfús svarar svo að hann vildi veita Sturlu til þess að verja hérað með honum en fara kveðst hann mundu hvergi á sveitir annarra manna með ófriði. Töluðu þeir um þetta langa hríð og urðu eigi ásáttir. Þorgils segir að hann vildi að þeir riðu norður á þá Brand sem hvatast og vefðust eigi lengi í þessu ráði. Sturla segir að hann vildi gjarnan að þeir héldu norður á ef engir vildu undan skerast fyrirmennirnir, segir þá mundi lítið verða efni þar til atreiðar er eigi yrðu allir á einu ráði er fyrirmenn skyldu heita. Gekk Vigfús þá úr þessu máli og reið í burt með sína menn. Dreifðist þá allur safnaðurinn þeirra Sturlu. Þá reið Sturla vestur til Dala. En er þeir Brandur spurðu liðsafnað þeirra Sturlu þá brugðu þeir öllum setunum og riðu norður til Skagafjarðar og vildi hann fá lið meira.