ÞKak ch. 6

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ásbjörn hét maður Guðmundarson smiðs Salómonssonar. Hann var einhleypingur og vaskur maður. Eigi var hann ættstór. Hann gekk fyrir Þórð og mælti: Hví sætir það að þú kveður enga menn aðra til ferðar þessarar en bændur? Viltu eigi aðra nýta? Eg vil bjóðast til ferðar með þér og ætla eg að vera þér miklu meiri en einhver bóndi. Fá þú mér sveit nokkura og mun eg freista að krefja þá upp bændurna. Er það maklegra að vér eigum saman. Hér er hvoruga til að spara. Þórður tók því vel og kvað svo vera skyldu. En um morguninn eftir fékk Þórður Ásbirni níu menn og kallaði þá alla saman gesti. Fór þá Ásbjörn út eftir Steingrímsfirði. Var það flest bónda að burtu voru af bæjum sínum og höfðu fólgist. Höfðu þeir heyrt kvitt af þessari ráðagerð um kvöldið. En þeir urðu allir að fara er heima voru staddir. Fór Ásbjörn þar til er hann kom í Húsavík. Högni hét bóndi er þar bjó. Var hann í brottu. Ásbjörn tók konu hans og hafði með sér, ætlaði þá að bændur mundu eftir ríða og mundi þá ná fundi þeirra. En heimamenn gerðu Högna njósn að kona hans væri í brott tekin. Högni fór eftir þeim Ásbirni við fjórtánda mann. Þeir fundust við heygarð nokkurn. Beiddi Högni þá að Ásbjörn vildi láta lausa konu hans. En Ásbjörn bað þá fara með sér en húsfreyja færi heim. Bændur vildu það eigi, sögðu hann annars maklegan fyrir slíkar tiltekjur. Fór þá í heitan með þeim. Eggjaði Ásbjörn að bændur skyldu að þeim ganga en ekki varð af því. Þá skaut Ásbjörn spjóti og kvað þeim leiða skyldi að þeir færu að mönnum Þórðar í annað sinn. Kom spjótið á Högna upp í hrærana og renndi ofan í lærið. Var það sár mikið og banvænt. Sá var hinn fyrsti áverki er menn Þórðar veittu. Gengu þá bændur upp nokkurir en sumir fluttu Högna heim. Þórður reið úr Steingrímsfirði suður til Saurbæjar. Mættust þeir þá flokkarnir og þeir hið vestra fóru. Var það um kvöldið fyrir allraheilagramessu. Fundust þeir þar Þórður og Sturla. Spurði Þórður þá hvort Sturla væri búinn til ferðar með honum. En Sturla kvaðst eigi nenna að svo búnu að brjóta eiða sína og svo margra manna sem í voru með honum en skammt mun líða áður Norðlendingar brjóta við mig og skal mín þá eigi á bak að leita. En ríða mun eg með þér suður til Borgarfjarðar ef þú vilt. Þórði fannst fátt um og kvaðst eigi vita hverju hann skipti það. Reið Þórður suður yfir heiði til Hvammsfjarðar og Sturla með honum. Kom þá Tumi bróðir hans til móts við hann. Teitur Styrmisson systurson Þórðar var þá norðan kominn við sjöunda mann. Reið Þórður þá með allan flokkinn suður til Dala. Heimti hann þá saman alla hina bestu menn og leitaði ráðs við þá hvert á skyldi snúa. Var þá rannsakað hversu margt liðið var. Var þá nær tvö hundruð manna. Þótti þá eigi liðskostur til vera að ríða norður á. Lögðu það flestir til að Þórður skyldi suður á snúa. Þótti þar minni vörn fyrir landi en ærnar sakir. Liðið var og lítt vopnað. Lögðu það margir til ráðs að þangað skyldi á leita er nokkur vopnaafli væri fyrir. Þórður spurði hvar það væri. Honum var sagt að Loftur biskupsson ætti skjöldu marga og drjúgum önnur vopn. Þórður segir hann maklegstan til vera að fá nokkura skömm af honum: Hann hefir lengi verið andstreymur oss frændum. Var hann og mest manna í ráðagerðinni í móti þeim feðgum. Þessa eggjuðu allir. Og var það ráðs tekið að ríða suður til Hítardals.