Ísls ch. 151

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Í þenna tíma kom Mörður Eiríksson norðan frá Kolbeins og var með Illuga um vorið. Gerðist Illuga þá gott til vina og þýddust fornir Ísfirðingar mjög til hans þeir er verið höfðu vinir föður hans. Þá er Órækja var í fjörðum stefndi hann mönnum til sín úr Ísafirði. Skyldu þeir finnast í Holti í Önundarfirði. Þangað fór Illugi með nokkura menn. Þar var Mörður. Níu voru þeir. Og þá er þeir komu í Holt spurði Illugi Steinþór prest hvað Órækja mundi vilja honum. Við fundumst, sagði hann, á Þorskafjarðarþingi og talaði hann ekki við mig. Nú veit eg eigi hvað hann vill. Prestur svarar: Hann mun nú vilja að þið eigist fleira við. Vera má það, sagði hann Illugi. En eftir það komu menn þar og sögðu að Órækja var kominn vestan um heiði. Illugi spurði hvað manna var með honum. Sveit hans, sögðu þeir, og þeir mágar Svarthöfði og Hrafn og Gísli. Illugi svarar þá: Nú sé eg, er eg veit mannaskipan hans, hvað hann vill. Bað hann þá Steinþór prest vera við tal þeirra. Þeir voru úti þá er Órækja kom og var þar margt manna fyrir. Órækja kallaði Illuga á tal þá er hann kom og gengu þeir allir austur með kirkjugarði og norður um þaðan. Órækja bað fólkið eigi eftir ganga. Þeir Steinþór prestur og Gísli af Sandi voru eftir í kirkjugarði en þeir Órækja og Illugi gengu frá öðru fólkinu og þar með þeim Þórarinn staur og Ásgrímur baulufótur. Þeir höfðu talað um daginn áður þrír. Órækja tók þá til Illuga og mælti: Nú skal launa þér fjörráðin og sté fyrir hann og felldi Illuga en Þórarinn vó að honum. Eftir það fóru Illuga menn í braut og eigi erindi fegnir en þeir Órækja voru leystir. Síðan sá prestur fyrir líki Illuga en Órækja fór að erindum sínum þar um fjörðu.