Ísls ch. 149

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorleifur Þórðarson bar sakir á þá menn alla er verið höfðu á Bæjarfundi með Sturlu. Hét hann þeim afarkostum hvar sem hann kæmist við. Þeir Snorri og Órækja hétu honum sínu liði til þessa máls. Þeir gerðu orðsendingar vestur í sveitir og stefndu öllum mönnum vestan í Dali þeim er sættast vildu við þá. Þá bjó Solveig að Sauðafelli og vildi hún liðsinna þeim mönnum ef hún mætti. Þeir Snorri fóru um haustið vestur í Dali með flokk mikinn. Var þar Þorleifur og Órækja og Klængur Bjarnarson. En vestan kom Sturla Þórðarson. Hann var fyrir Saurbæingum og Strendum og þeir Guðmundur undan Felli. Ásgrímur Bergþórsson var fyrir Steingrímsfirðingum. Úr flestum sveitum komu menn vestan að nema af Rauðasandi og þeir er Gísla höfðu fylgt. En þó voru þessir fyrir bóndum með Solveigu sem nú voru nefndir. En þær urðu þar málalyktir að Snorri skyldi gera einn og lúka upp um vorið eftir. Undir þessa sætt skyldu allir menn kjósa sig þeir er það vildu þó að eigi væru þar og játtu því allir nema Gísli og hans sveitungar. Þessum gerðum lauk Snorri upp um vorið. Hann gerði á hvern þann mann er víg hafði vakið í Bæ tíu hundrað en fimm hundrað á þá er menn höfðu sært en hálft þriðja hundrað á þá er grjóti höfðu kastað. En þeir er vettvangsbjargir höfðu veitt skyldu gjalda fimm aura og hundrað. Gekk þetta gjald yfir allar sveitir vestur nema Rauðasand. Órækja fór um haustið um alla fjörðu og lagði undir sig svo sem fyrr hafði hann haft. En er hann kom í Ísafjörð kom Ólafur af Steini til hans og Guðrún kona hans. Þá réðst og Svarthöfði Dufgusson til hans. Dreif þá margt manna til hans. Sat hann þann vetur í Stafaholt og lagðist þá fátt á með þeim Þorleifi. Hafði Órækja mjög tekið mál Gísla á sig um haustið. En um sumarið eftir gerðu þeir Snorri og Þorleifur Gísla sekjan skógarmann og nokkura menn með honum. Og eftir þingið fór Snorri vestur undir Fell og háði þar féránsdóma eftir þá Gísla. En er hann kom aftur til Sauðafells lýsti Solveig því að hún ætlaði utan um sumarið og dætur hennar báðar. En Jón son hennar, hann hafði farið utan hið fyrra sumarið og Þórarinn Sveinsson með honum. Solveig fær í hendur Snorra búið að Sauðafelli en hann fékk Sturlu Þórðarsyni frænda sínum. Tók hann við búinu og Bjarneyjum og Skáleyjum og Drangareka og fjórtán ómögum. Snorri fékk þá Sturlu þriðjung Snorrungagoðorðs en Böðvar hafði fengið honum sinn hluta. Órækju þótti þetta mjög í móti skapi er hann hafði eigi við öllu tekið.