Ísls ch. 138

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá er Sturla hafði senda þá Svarthöfða til Geirshólms reið hann sjálfur vestur á Reykjahóla til bús síns og gerði þaðan menn sína vestur í fjörðu til Hrafnssona og annarra vina sinna og stefndi vestan liði og lagði þann stefnudag að allir skyldu koma til Sauðafells laugardaginn fyrir Lárentíusmessu. Hún var á þriðja dag. Hann sendi og menn til Ásgríms Bergþórssonar að hann skyldi safna liði um Steingrímsfjörð og Strandir. Hann sendi og menn Böðvari að Stað að hann skyldi senda honum nokkura menn. Halldór Guðmundarson sendi hann á Eyri til Sturlu Þórðarsonar og bað hann koma til sín og voru þeir tuttugu saman. Einar ósiður var fyrir Böðvars mönnum. Sturla lagði öllum mönnum stefnu hina sömu. Borgfirðingar fóru Arnarvatnsheiði og komu þeir í Vatnsdal sunnudaginn síð. Þá er liðsafnaður var um Strandir voru þar menn norðan um Flóa, Halldór son Hámundar Bergssonar og Snorri bláhattur Þórarinsson prests og Þórörnu dóttur Þorgils Gunnsteinssonar. En er þeir urðu varir við liðdráttinn fóru þeir norður yfir Flóa. Fengu þeir sér þá hesta og riðu norður til Skagafjarðar. Fundu þeir Kolbein á hestaþingi sunnudaginn og sögðu honum liðdráttinn vestan. Kolbeinn hafði þá ráðagerð við sína menn og var það ráð tekið að Kolbeinn valdi með sér hið röskvasta fólk og lýsti því að hann mundi ríða af héraði fyrst að sinni nær sem honum yrði auðið aftur að koma. Laugardaginn kom lið það til Sauðafells er Sturla hafði þangað stefnt. Þá var og kominn Markús bróðir hans norðan af Grund. Voru þeir Markús fjórir, Vigfús smiður og Kolli af Espihóli og Bagal-Már. Þá komu þeir Svarthöfði sunnan. En sunnudaginn reið Sturla heiman norður til Miðfjarðar. Reið sumt liðið Laxárdalsheiði. Sturla gerði Kálf Gilsson og þá Miðfirðinga um nóttina á njósn norður fyrir og fóru þeir norður allt í Bólstaðarhlíð í hríðinni. Sturla reið og um nóttina og daginn eftir norður með flokk sinn og kom í Bólstaðarhlíð mánadaginn síð og átu menn þar náttverð. Var þá spurt af héraðinu að Kolbeinn var braut riðinn. Miðfirðingar riðu norður Vatnsskarð sjö saman og komu um kveldið fyrir Lárentíusmessu í Valadal og slógust þar inn og tóku það er laust var. Þá komu þar Kolbeins menn þeir er seint höfðu orðið og flettu þá alla en særðu einn mjög. Sá hét Þorkell berklingur. En aðra létu þeir fara suður á fjall með sér og fundu þeir Kolbein í Vinverjadal og gaf hann þeim grið og fóru þeir aftur vopnlausir.