Ísls ch. 137

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sighvatur sat heima á Grund um sumarið. Hann dreymdi að hann þóttist sitja í stofu í rúmi sínu og þótti honum stofan alskipuð og stóðu borð um alla stofu og vist á, trapisa á gólfi og skaftker. Þá þótti honum ganga inn hestur rauður er hann átti er Fölski hét. Hann gekk fyrir Sighvat og spurði hví hann byði honum eigi til öls og matar og kveðst vera svangur og þyrstur. Síðan tók hann til og át diskinn og matinn og tók hvað að öðru það er á var borðinu. Sighvatur kvað hér um vísu þessa: Sturla var heima að Sauðafelli lengstum framan til Jakobsmessu. Hún var þá á sunnudag. Þann tíma sendi hann suður Svarthöfða Dufgusson og nær flesta alla fylgdarmenn sína til Hvalfjarðar og fóru þeir út í Geirshólm og drógu þeir þar að föng og öfluðu heldur með harðindum til. Var þá hleypt suður til Reykja og sagt Gissuri að menn Sturlu voru í Geirshólmi og mundu ræna um alla sveit niðri þar. Gissur brá þegar við og reið ofan um heiði en bændur eggjuðu að hann mundi draga skip að sér og leggja að þeim í hólminn. Gissur sagði að óhægt mundi að vinna hólminn en þar eru þeir flestir er mér þykir eigi svo mikill slægur til að eg vilji þar í hættu hafa líf mitt eða vina minna. En ef Sturla væri í hólminum þá mundi eg freista að þeim að leggja. En nú skuluð þér gæta yðvar og fjár yðvars sem þér kunnið og haldið saman sem best hverjir sem mest þurfa. Gissur lét um sumarið taka upp bú Dufguss Þorleifssonar í Selvogi á Strönd og ræna þar öllu fénu en lið allt var óbirgt eftir og sáu bændur fyrir því.