Íslendinga saga 123 — ed. Guðrún Nordal
Not published: do not cite (Ísls ch. 123)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Þá er þeir höfðu sæst í Flatatungu Sighvatur og Kolbeinn og Órækja fór Guðmundur biskup með Kolbeini á Flugumýri en síðan fór hann út til Hóla og var þá ekki langvistum brott frá Hólum þaðan frá meðan hann lifði. Var hann þá jafnan í lítilli stofu og tveir klerkar hjá honum, Helgi bróðurson hans og Þorkell son Ketils Ingjaldssonar. Lifði hann þá líkara hljóðlátum og rólyndum einsetumanni heldur en harðlyndum og hlutsömum ljóðbiskupi sem óvinir hans höfðu orð á. Tvo vetur fulla var hann þar og það hins þriðja sem hann lifði. Löngum var hann lítt heill því að hann var eigi bókskyggn þá er hann fór úr Höfða en blindur með öllu hinn síðasta vetur er hann lifði. Andlitsmein hafði hann og lá verkur í hinni hægri kinn ofan frá auganu. Hann söng löngum eða lét lesa fyrir sér sögur heilagra manna á latínu þá er hann vakti. Þann vetur er nú var frá sagt og Sturla fór á Mela kom norðan frá Hólum litlu fyrir föstu á Eyri til Þórðar Magnús tölusveinn. Hann var munkur og ekki merkur en miðlungi réttorður. Hann sagði Guðmund biskup hafa sendan sig til Þórðar. Þeir töluðu á þverpalli og kallaði Þórður til Sturlu son sinn að heyra tal þeirra. Þórður spyr að erindum hans. En hann segir að biskup sendi honum ástarkveðju og bað mig það segja þér að þú skyldir ekki efast í að þið munduð finnast í vor. Það þykir mér nú ólíklegt, segir Þórður, er hvorgi okkar er til langferða felldur. Þetta sagði hann þó, kvað Magnús. En hvað talaði hann um mótgangsmenn sína? Um talaði hann nokkuð, segir Magnús. Hvað? segir Þórður. Hann kvað fáa vetur mundu líða áður mótgangsmenn hans mundu hendur á leggjast og þeirra afkvæmi og drepast niður sem vargar, kvað þar mundu mest eftir verða er þá var mestur uppgangurinn. Margt sagði hann annað þó að hér sé eigi ritað í þessari sögu.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.