Ísls ch. 118

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Í vikunni fyrir pálmasunnudag komu njósnarmenn norðan og sögðu að liðsdráttur væri um allar sveitir norður. Snorri vildi þá ekki liði safna og fór hann brott úr Reykjaholti og suður á Bessastaði með allt skuldalið sitt en Reykjaholt fékk hann í hendur Þórði bróður sínum og eignaði honum búið og það er eftir var. Órækja tók það ráð að hann reið vestur í fjörðu með tólfta mann en Sturla fór á Mýrar út og þeir fimmtán saman og báru mjöl og önnur föng á tólf hestum. Þeir fóru síð úr Stafaholti og út á Álftártungu. Um nóttina leyndist frá þeim Hjálmur Ófeigsson á jarpskjóttum hesti er Sprógur hét. Hjálmur fór þar til er hann fann Sturlu upp við jökla. Þá var þetta kveðið: Þá er Órækja kom í Ísafjörð færði hann föng sín öll út í Æðey og sat þar um vorið. Þeir Sturla fóru þar til er þeir komu í Bjarnarhöfn. Síðan fór Sturla út á Eyri eftir skipinu Langhúf og komu í Fagurey pálmasunnudag og sátu þar til langafrjádags. Þá féll landnyrðingur. Þeir komu í Vatnsfjörð páskadaginn um messu og reru til matar í Æðey. Lét Órækja þá sækja Langhúf og fór hann hið vestra til Æðeyjar. Órækja tók um vorið handarmein og lá lengi. Þar var hörð vist því að vor var illt en vetur allgóður. Fjórtán hestar dóu í Æðey uppstigningardag meðan menn voru að mat. Til landauðnar horfði í Ísafirði áður fiskur gekk upp á Kvíarmið. Órækja lét safna í Æðey öllum skipum þeim er vöxtur var að í Vestfjörðum, sum komu úr Hrútafirði.