Ísls ch. 117

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Snorri Sturluson sendi um haustið orð Böðvari til Staðar og vildi að hann væri í Reykjaholti um veturinn. Fór hann þangað með tólfta mann. Var með honum Einar frændi hans og synir Halldórs Ragnheiðarsonar. Hafði Snorri þá og margt manna. Um veturinn eftir jól fóru menn þeirra Sighvats og Sturlu vestur til Víðidals og var erindi að bændur skyldu járna hesta sína og vera búnir þann tíma er þeir væru upp kvaddir. En Snorri átti í Víðidal vini marga og þingmenn og gerðu þeir Snorra varan um þetta. En hann tekur það ráð að hann sendi menn vestur til Órækju og segir að þeir hefðu norður um sveitir feðgar mannsafnað og kallaði óráð að sér hver þeirra væri kvíaður. Þá tók Órækja það ráð að hann sendi menn um alla fjörðu og lét kveðja upp hvern mann er hann fékk. Hann hafði sex hundruð manna er hann kom suður í Dali til Sauðafells. Reið Órækja þá frá liðinu með sveit sína suður til föður síns. Var þá kominn í Reykjaholt Þórður Sturluson og Þorleifur úr Görðum. Var þar þá ráðagerð mikil. Vildi Órækja að snúið væri á norður með allan afla þann er fengist. Voru þess margir fýsendur þeir er framgjarnir voru en Snorri var eigi búinn til þess að fara að bróður sínum á þeim hátíðum er þá fóru í hönd. Var það þá ráð tekið að þeir sendu norður Sölmund mág sinn og Orm Klængsson að leita um sættir en Órækja fór í Dali að hnekkja vestur flokkinum. Þá fannst vísa þessi að Sauðafelli ristin á kefli: Órækja fór suður í Stafaholt með heimamenn sína og sat þar um föstu. Böðvar fór þá heim út til Staðar en Þórður var í Reykjaholti. Órækja fór um föstuna suður til Kjalarness og fékk þar föng mikil, mjöl og skreið, smjör og hunang er Árni í Saurbæ gaf Órækju.