Ísls ch. 113

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Á Meðalfellsströnd að Kvennahvoli bjó Skíði Þorkelsson. Jón son Þorgeirs grunda hafði þar af landi og fylgjukona hans og var illa í búsifjum með þeim. Höfðu þeir Ingimundur bræður tekið af honum hest og enn hafði Skíði hrakt hann í fleira. Og kom svo að Jón stökk í brott og inn undir Fell til Guðmundar. Þeir Skarð-Snorri prestur frændur áttu lítt vini saman en Skíði var mikill vin Snorra prests Narfasonar og hafði það af hans eign er hann vildi til mæla. Nú er Þórður var í Hvammi bað Guðmundur Jón fara inn þangað og sækja Þórð að sínu máli því að Guðmundur vissi að Þórður var lítill vin Skíða. Hann hafði verið í Hvammsför og gert margan ójöfnuð þingmönnum Þórðar. Fór Jón inn í Hvamm og með honum Oddur Indriðason er skekkill var kallaður. En er þeir komu í Hvamm vildi Þórður ekki hlýða á orð Jóns. Sótti Jón þá Ólaf að sínu máli og gekk hann á leið með þeim. Sagðist Oddur heyra þau orð Ólafs að Jón skyldi svo næst koma í Hvamm að hann færði honum öxina Droplaugu er Skíði hafði jafnan í hendi en Sturla bróðir Ólafs hafði gefið Sigmundi Snorrasyni. Jón kom heim föstudag fyrir hvítasunnu og svaf ekki þá nótt. Laugardaginn hvatti hann öxi sína forna og spengda er Jarlabani var kölluð, orkneysk. Guðríður Aradóttir frilla Skíða talaði um að Jón væri með illu bragði og bað Skíða gæta sín. Skíði kvað sér eigi Jón klækismanninn að skaða mundu verða eða hans jafningja. Laugarnóttina lá Jón í stofu. Þá hljóp Skíði upp í æði og kvað Jón vilja sitja um líf sitt og kvað sig dreyma að hann vildi höggva höfuð af honum. Guðríður hélt honum og svæfði hann og var þá álitlega með þeim sunnudaginn. En mánadaginn komu þeir neðan úr Arnarbæli Gunnlaugur Indriðason og Guðleifur son Steingríms kumbalda. Þeir mönguðu um hross við Skíða. Þá kvaddi Skíði Jón til að taka hrossin með þeim en þau voru inn frá garði. Hrossin hljópu inn yfir ána til Stakkabergs en þeir gengu eftir. Og er þeir komu á völlinn sest hann niður Skíði og hélt öxinni fyrir sér og studdi tönnunum á forskeftið. Þeir sátu hjá honum en Jón var á bak þeim hjá hrossum. Skíði spurði hvort vera mundi nón og söng pater noster. Guðleifur spurði hvað hann mælti um hrossin. Mörk, segir hann. Þá skall honum höggið og tók af höfuðið svo að féll á bringuna. Jón þreif upp öxina og hljóp á bak hrossi Skíða og reið inn á strönd. Árni Auðunarson reið upp eftir strönd. Hann bjó undir Ytra-Fjalli. Þeir riðust hjá fyrir neðan Vígólfsstaði og segir Þorkell son Árna er reið á baki honum að Jón riði hrossi Skíða. Árni mætti þeim Gunnlaugi og sögðu þeir honum vígið. Sneri Árni þá aftur og elti Jón í fjall upp inn hjá Barkarstöðum en Árni tók hross Skíða og hvarf aftur. Jón kom í Hvamm og var þar um hríð á laun. Síðan sendi Ólafur Jón á Eyri og fékk Ásgeir frænda Valgerðar til föruneytis við hann. Þeir mættu Halli af Jörfa og Kolbrandi syni Skíða hjá Barði og stökk Jón þar í skóg og lét hestinn en Hallur særði Ásgeir á hendi og hvarf hann aftur í Hvamm. En Jón fór út á Eyri og var þar um sumarið. Síðan var hann að Keldum með Hálfdani og víðara fyrir sunnan land. Þetta vor fór Órækja um alla fjörðu og tók fé af mönnum. Hann tók Hagalönd af Hauki presti og svo búið en Haukur fór á Eyri til Þórðar og synir hans, Ólafur og Páll, Oddur og Halldóra dóttir hans. Þorgils fór í Tjaldanes og enn mær en Steinólfur í Búðardal. Marga menn rak hann aðra af staðfestum sínum. Það vor gerði Þórður tiggi bú í Langadal og bjó þar þau misseri en annað vor fór hann í Miðgarða og bjó þar.