Ísls ch. 85

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um vorið eftir víg Jóns var það tíðinda á Íslandi að Sighvatur Sturluson lét af höndum Hrafnssonu og tók þeim fari að Gásum. Voru þeir þar við skip um sumarið. En þá fóru vingjarnleg orð meðal þeirra bræðra. Reið Sighvatur til þings um sumarið og fann þar Snorra bróður sinn og talast þeir þá enn vel við. Sturla var þá til þings kominn og var þá allkært með þeim Snorra. Um þingið kom í Reykjaholt maður sá er Brandur hét. Hann var landshornamaður og var þá kominn að austan úr fjörðum. Dagstyggur tók forkunnar vel við honum og var við hann hinn kátasti. Var með þeim kaupamang um klæði og um hesta. Um morguninn bað Brandur Dagstygg fara á leið með sér. Þeir Brandur fóru upp um Úlfsstaði. Brandur vélti hann af klæðum og hjó hann banahögg þá er Dagstyggur dró klæði fyrir andlit sér. Fór Brandur þá suður á heiði og fann Orm Svínfelling áður hann reið á þing. Ormur hafði sendan Brand til höfuðs Dagstyggi. Kolur hafði keypt að Ormi að hann skyldi Dagstygg af ráða. Ormur reið á þing síð um kveldið og hafði nær hundrað manna en Þórarinn bróðir hans var fyrir með sex tigu manna. Ormur lét segja Sighvati vígið Dagstyggs en Sighvatur lét segja Sturlu. Gekk Sturla þá til búðar Snorra og var hann kominn í hvílu. Klappaði Sturla að durum. Kallaði Sturla Snorra í ölbúð og sagði honum þar vígið og bauð honum sína liðveislu slíka sem hann vildi. Snorri kallaði þá til brynju sinnar. Hljópu menn þá til vopna um alla Valhöll og Þorleifur og hans menn. Þá kom Sighvatur í búðina og bað Snorra vera vel stilltan og auka eigi vandræði. Snorri kvað þá vel að reyndi hver þeirra þingríkastur væri og segir Orm lengi hafa öfundað sig og sína sæmd. Sighvatur kveðst vera svo mikill vin Orms að hann kvaðst eigi vilja láta hrekja hlut hans hér á þingi ef hann býður boð þau er mér þyki sæmileg. Gekk Sighvatur þá til Orms. Þeir bræður Ormur og Þórarinn bjuggust við í búðarvirki hans. Sighvatur spurði hvað þeir bærust fyrir. Þeir segja að þeir ætluðu að verjast þaðan. Sighvatur kvað það óráð: Hefir Snorri meir en þrjú hundruð manna en við Sturla höfum enn nokkurn afla og munum við ekki við Snorra skiljast að sinni. Vil eg Ormur að þú bjóðir Snorra sjálfdæmi. Vil eg með því ganga að heimta fram þinn hlut síðan. Gengu þeir bræður þá á tal. Bað Þórarinn Orm sjá fyrir hlut þeirra þannig sem hann vildi. Þá mælti Ormur: Eg ætla það vel fallið að Snorri meti sjálfur svívirðing sína. Geri þá mikla ef hann vill en þá nokkuru minni ef hann vill svo. Mun tíund mín ekki þverra við þetta. Eftir þetta gengu þeir Ormur til fundar við Snorra. Hafði hann fylkt á hrauninu milli Allsherjarbúðar og Valhallar. Stóð Snorri í miðju liði sínu. Lét hann þá gera kví þar sem þeir Ormur skyldu ganga til festunnar. Ormur gekk í kvína og þeir bræður. Handsalaði Ormur þá sjálfdæmi, kvaðst hann það gera fyrir svívirðing þá er Snorra þótti ger til sín en Dagstygg kvaðst hann eigi bæta vilja, sekjan mann. Snorri gerði fjóra tigu hundraða og hafði Kolur heitið að gjalda það.