Ísls ch. 82

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Vestur í Gufudal bjó í þenna tíma Jón prestur krókur son Þorleifs skeifu og Þuríðar Sturludóttur. Hann átti Halldóru dóttur Þorgils Gunnsteinssonar. Á Brekku í Gufufirði bjó sá maður er Oddvakur hét og Helga Þormóðardóttir. Þau áttu tvo sonu. Hét annar Þorgísl en annar Ari. Hann var vasklegur maður. Hann Ari gat barn við Halldóru konu Jóns prests og var sæst á málið en þeim feðgum óx í augu fégjaldið. Guðmundur son Árna Auðunarsonar var á Brekku með Ara. Hann sendi Ari norður á Broddanes. Þar bjó Sigurður Ólafsson en Jón hafði látið drepa Ólaf föður hans og fór Sigurður vestur með Guðmundi. En er þeir koma á Brekku var sent eftir Jóni presti að hann skyldi taka með gjöldum. Hann fór og var í skinnfeldi. En þegar er hann kom lagði Ari til hans með sverði og í gegnum hann. Sigurður hjó á lendarnar mikið sár. Guðmundur hjó í krúnuna og var það banasár og. Riðu þeir þá suður í Dali og á Hornstaði. Þar bjó þá Árni Auðunarson. Reið Árni þá yfir til Sauðafells og hét á Sturlu að hann tæki við þeim en Sturla tók allþunglega þeirra máli, kvað djarflegt skjóls að leita, bað Árna vel yfir láta ef hann dræpi þá eigi eða þyldi að hann drægist þá á hendur. Fóru þeir þá til Helgafells og tóku skriftir af Hallkeli ábóta og fóru síðan á Hornstaði og vöfðust þar en Sigurður var í Ljárskógum með Ólafi Brynjólfssyni framan til allraheilagramessu. Sturla Sighvatsson stefndi að sér mönnum nær allraheilagramessu og fór vestur til Saurbæjar. Hann hafði nær sjö tigum manna. Koma þá þeir Ari félagar í ferðina og reið Ari jafnan fyrir. Ekki gaf Sturla þá gaum að þeim. Sturla reið nótt og dag þar til er hann kom í Gufudal. Þangað reið hann til matar. Vigfús Ívarsson gaf sér erindi út á Skálanes. Þar var kominn Guðlaugur son Þorgríms skarta og annar maður. Vigfús laut að Guðlaugi og mælti: Það væri nú drengilegt vinum þeirra bræðra að gera þeim njósn að Sturla er í Gufudal og ætlaði að þeim. Síðan fara þeir Guðlaugur á Klaufastaði og fá þar skip til Bæjar en þar bjó Einar bróðir Þórðar sammæðri. Tók hann sig upp og hljóp vestur yfir heiði um nóttina til Voga og þaðan fór bóndason út til Vatnsfjarðar og kom þar fyrir dag. Var Þórður þá í baðstofu og nokkurir menn. Snorri var farinn norður til Aðalvíkur að erindum sínum. Þeir Þórður og menn hans hljópu á skip þá er hann hafði sagt um ferðir Sturlu. En þá hljóp á stormur svo mikill að þeir fengu ekki betur en andæft. Sturla kom til Vatnsfjarðar þá er þeir Þórður voru á brottu og gekk Narfi hinn þjarfi út því að ekki var karla heima. Tóku menn af hestum og gengu inn. En er lýsa tók sáu þeir skipin og lögðu þeir að og gengu þeir upp. Sendi Sturla þá menn til þeirra að leita um sættir. Var þá komið á griðum og fundust þeir og fóru þeirra skipti svo að Þórður seldi Sturlu sjálfdæmi um öll þeirra mál. Þá kvað Guðmundur Oddsson vísu: Eftir þetta fór Sturla heim og skildist Ari Oddvakursson við hann í Ísafirði en þeir Sigurður og Guðmundur fóru suður. Tók hann grið af Svertingi til handa þeim fram um páskaviku og fóru þeir utan um sumarið eftir. Sturla var í kyrrðum um veturinn og tók þá heldur að þverra hinn mesti fjandskapur með þeim Snorra.