Ísls ch. 69

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það sumar eftir reið Snorri til alþingis eftir vanda en þeir riðu ekki til þings Þórður og Sturla. Og hafði Þórður bú að Eyri en setti Sigurð Ólafsson fyrir bú í Hvammi og var hann ekki þar. Snorri sendi orð Þorvaldi Vatnsfirðingi að hann skyldi ríða til þings með honum. Þorvaldur kom vestan með þrjá tigu manna og Þórður son hans og Órækja Snorrason er eftir honum var sendur og reið á þing og tjaldaði Valhallardilk. Sighvatur Sturluson var til þings kominn norðan og áttust þeir fátt við bræður um þingið og lítt fóru menn á millum þeirra. Þinglausnadag reið Snorri til Lögbergs sem hann var vanur áður hann reið af þingi. Sighvatur var að Lögbergi. Þorvaldur spurði Sighvat hvað þeir bræður skyldu tala um Snorrungagoðorð. Ekki mun eg um tala, segir Sighvatur. Vilja munt þú reyna vitni um, sagði Þorvaldur. Mér þykja engi merkilegri en þau er eg ber, segir Sighvatur. Eigi skylduð þið bræður deila um slíkt, segir Þorvaldur. Ekki þarftu hér til að leggja, segir Sighvatur, því að ekki mun fyrir þín orð gert. Eftir þetta skildu þeir og riðu þeir Snorri heim í Reykjaholt. Fóru þeir vestur förunautar Þorvalds en hann var eftir við sjöunda mann. Það var eitt kveld er Snorri sat í laugu að talað var um höfðingja. Sögðu menn að þá var engi höfðingi slíkur sem Snorri en þó mátti engi höfðingi keppa við hann fyrir sakir mægða þeirra er hann átti. Snorri sannaði það að mágar hans væru eigi smámenni. Sturla Bárðarson hafði haldið vörð yfir laugunni og leiddi hann Snorra heim og skaut hann fram stöku þessi svo að Snorri heyrði: