Ísls ch. 57

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þetta vor hið sama fór Snorri Sturluson suður um heiði og fundust þeir Þorvaldur Gissurarson og töluðu margt. Litlu áður hafði andast Kolskeggur hinn auðgi er einn var auðgastur maður á Íslandi. En eftir hann tók fé allt Hallveig Ormsdóttir. Þorvaldur kærði það fyrir Snorra að hann vildi setja klaustur nokkuð, sagði að Kolskeggur hefði heitið að leggja þar fé til. Bað hann Snorra til að eiga hlut að með þeim. Er það hér skjótast af að segja að þeir Snorri og Þorvaldur bundu vináttu sína með því móti að Gissur son Þorvalds skyldi fá Ingibjargar dóttur Snorra en Þorvaldur skyldi eiga hlut að við Hallveigu Ormsdóttur að hún gerði félag við Snorra og fara til bús með honum. En brúðlaup skyldi vera í Reykjaholti um haustið, þeirra Gissurar og Ingibjargar. Eftir þetta kaupir Þorvaldur Viðey og var þar efnað til klausturs en það var sett vetri síðar. Var Þorvaldur þá vígður til kanoka. Annað sumar áður þetta var kom út á Eyrum Loftur biskupsson og fór fyrst austur yfir ár. En með því að hann var héraðsekur suður þar, en hann kom þó vetri fyrr út en mælt var, þá treystist hann þó eigi að vera suður þar. Fór hann vestur til Borgarfjarðar á fund Snorra og bauð hann Lofti til sín og var hann þann vetur í Stafaholti. En um vorið gerðu Snorri og Þorlákur móðurbróðir Lofts og Ketill son Þorláks það ráð fyrir Lofti að hann tók við stað í Hítardal en Ketill keypti land að Skarði að Lofti við verði. Settist Loftur þá í Hítardal og hafði bú sæmilegt. Kallaðist hann þá hinn mesti vin Snorra og allra hans mála. Þetta vor er nú var frá sagt andaðist Þóra frilla Þórðar Sturlusonar en hann tók til sín Valgerði dóttur Árna úr Tjaldanesi og gerði brúðlaup til hennar um sumarið. Í þenna tíma var heldur fátt með þeim bræðrum Þórði og Snorra. Varð þeim til um móðurarf sinn. Guðný hafði andast með Snorra og tók hann alla gripi þá er hún hafði átt og var það mikið fé. En hún hafði gefið áður allt féið Sturlu syni Þórðar, fóstra sínum. En Sighvatur tók til sín Glerárskóga er honum voru næstir. En þetta sumar fyrir þing sendi Snorri orð Þórði bróður sínum og bauð honum heim af þingi, kvaðst vilja að þeir legðu niður alla fæð með sér og tækju upp ástúðarfrændsemi. Kom Þórður að þingi í Stafaholt. Var Snorri allkátur og kvað þá bræður aldrei skulu á skilja um fé. En með því að heldur tók að fættast með þeim Sturlu og Snorra þá spurði Snorri Þórð hve lengi hann ætlaði að Sturla Sighvatsson skyldi sitja yfir sæmdum þeirra. En það mælti hann til Snorrungagoðorðs er átt hafði Sturla faðir þeirra en Sighvatur hafði einn með farið en fengið þá Sturlu til kvonarmundar. Þórður svaraði svo að hann kvað Böðvar hafa gnógt mannaforráð en lést eiga aðra sonu unga og óskilgetna og kvað það auðsýnt að þeir yrðu til þess færir að hafa mannaforráð. En því kom svo að Þórður bað Snorra fyrir sjá um slík tilköll en það varð ekki á því sumri. Þá er Þórður Sturluson var í Stafaholti komu þar Hrafnssynir upp á náðir hans Snorra. En hann sá það ráð fyrir að Sveinbjörn og Grímur riðu til þings með goðorð þeirra og fékk hann þá Þórði bróður sínum og voru þeir með honum um þingið og Helgi og Þórarinn Sveinssynir. En Einar og Krákur fóru vestur með sveit þeirra er þeir höfðu vestan.