Ísls ch. 52

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þeir riðu snemma úr Mjóvafirði um hálsinn til Vatnsfjarðar helgan dag. Á hálsinum var á hestverði Þorfinnur kumli son Sela-Eiríks. Hann var hinn gildasti maður og hafði digran pansara. Þeir Ingimundur riðu eftir er þeir sáu hann. Þorfinnur ríður í keldu og gekk af hestinum. Ingimundur bað sína menn engan hlut að eiga með þeim og vildi að þeir ættust tveir við. En er Ásgrímur Bergþórsson kom til sá hann að engi varð afburðurinn. Hann fór til og varðist Þorfinnur þeim allvel en vopn festi ekki á pansaranum. Þá kom að Oddur Álason og vann á honum með þeim, hjuggu þeir þá á fætur honum og vógu hann síðan. Eftir það riðu þeir heim á bæinn. Þorvaldur var þá genginn til messu og hans menn og fóru þeir úr kirkjunni og komust á skip nauðulega. En Hrafnssynir og Jónssynir riðu ofan í fjöruna og skorti þar eigi stór orð og eggjan er hvorir mæltu til annarra. Þorvaldur fór þá út eftir firði en Jónssynir heim í Vatnsfjörð og gerðu ráð sín. Vildu Hrafnssynir að þeir færu út í Arnarfjörð og efldu þar setu en Jónssynir vildu að þeir færu allir á Hóla og byggjust þar fyrir, kölluðu þaðan gott að veita áhlaup til Ísafjarðar. En þeir urðu á ekki sáttir og lauk með því að Hrafnssynir fóru út í fjörðu en Jónssynir á Reykjanes og varð þeirra félag ekki síðan. Þorvaldur fór norður til Aðalvíkur og vissu fáir menn hvar hann var niður kominn. Jónssynir bjuggust fyrir á Hólum og höfðu þangað haft skjöldu Þorvalds.