GDýr ch. 26

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sá maður varð enn fyrir áverka er Skæringur hét. Hann var Hróaldsson, djákn að vígslu og frændi Guðmundar hins dýra og hjuggu Austmenn hönd af honum. Síðan voru Guðmundi seld sjálfdæmi fyrir áverkann en Hafur Brandsson og Guðmundur hinn dýri gerðu þrjá tigu hundraða og skyldi þá þegar gjaldast. Síðan reið Guðmundur brott frá skipi. En Austmenn settust að Hafri eftir og þótti of mikið gert og báðu hann gera annaðhvort að minnka sektina eða vinna eið. En hann gerði hvorki. Þá var riðið eftir Guðmundi og sagt honum til svo gers. Þá sneri hann þegar aftur til skips og spurði Hafur hvað þá væri um en Hafur segir hvar þá var komið. Guðmundur mælti: Vinn þú eið eða eg mun ella og skulu þeir þá gjalda sex tigu hundraða. Skal jafndýr vera eiður annarshvors okkars sem hönd Skærings. En Austmenn vildu það eigi. Guðmundur mælti: Þá skal gera yður kost annan, að eg mun gjalda þrjá tigu hundraða Skæringi er gervir eru en eg skal velja mann af liði yðru, þann er mér þykir jafn Skæringi, og höggva af honum hönd og bætið þér þá svo litlu sem þér viljið. En Austmenn vildu það eigi og guldu upp féið en Guðmundur hafði Skæring með sér frá skipi. Síðan bjó hann eigi lengi á Bakka áður hann réðst vestur til Þingeyra til munklífis og andaðist þar og lagði svo metorð sín. Og hverf eg þar frá þessi sögu.