Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

GDýr ch. 15

Guðmundar saga dýra 15 — ed. Guðrún Nordal

Not published: do not cite (GDýr ch. 15)

Anonymous SturlungaGuðmundar saga dýra
141516

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú þóttu Guðmundi ærnir mótstöðumenn sínir og sendi hann orð Ögmundi sneis að hann skyldi koma á vit fjár þess er haldið hafði verið fyrir honum og sagði að þá mundi verða goldið ef á vit væri komið. En þá var svo komið að eigi þótti víst hvað Guðmundur léti ógert við þá menn er honum þætti ábótavant við. Ögmundur hafði þá sett bú saman af litlum efnum þar er á Hálsi heitir og þóttist eigi til fangaður að hafa svo menn með sér að hann ætti eigi minna undir sér en Guðmundur og fór því eigi. Síðan tók Guðmundur sjálfur og virti fé til gjalds, tólf hundruð, sem áður var á kveðið og lagði við þrjú hundruð og lét færa honum og sendi þau orð með að Ögmundur skyldi eigi mótstöðumaður hans vera um þessi mál er nú höfðu gerst. Síðan kom féð til Ögmundar og varð hann glaður við. Þeir Hörgdælir höfðu orðið svo limhlaupa við Guðmund að þeir sendu orð Brandi biskupi að hann færi vestan og kæmi á griðum með þeim. Biskup fór þegar upp til heiðar og höfðu með sér húð og reip og ætluðu að setja biskup þar á ef hann mæddist í göngunni. Og er hann kom norður þannig gat hann komið á sættarstefnu þeirri að Jón Loftsson skyldi gera. Þá sendi Þorgrímur alikarl orð Sæmundi Jónssyni því að börn hans tvö Sæmundar, Páll og Margrét, voru systurbörn Þorgríms. Þá safnaði Sæmundur mönnum og fjölmennti til þings. Það sumar fjölmenntu margir menn mjög og var allmikil þingreið og var þingheimurinn allur í tveim stöðum. Með þeim Guðmundi og Kolbeini var Þorvaldur Gissurarson og þeir allir bræður og með þeim var Sigurður Ormsson. En með Sæmundi voru Sturlusynir allir. En Eyjólfur Hallsson af Grenjaðarstöðum reið suður til Keldna og hitti þar Jón Loftsson. Hann ætlaði ekki til þings að ríða áður Eyjólfur sagði að þar var helst til sættar stofnað er hann gerði of mál þessi. Jón svarar: Eigi er eg til þess fær, segir hann, því að eg hefi aldrei fyrr átt of slíkt að mæla. Eyjólfur svarar: Það mun þó til liggja að leita við að menn sættist og eigi er sýnt hver þá má gera ef þú þykist eigi til fær. En þá bað Eyjólfur fyrir guðs sakir að hann skyldi eigi undan skerast. En það varð of síðir að Jón fór til þings. Um þingið var veðrátta ill og ofanföll. Jón leitaði of sættir og biskupar báðir, Páll og Brandur, og varð sættum á komið og skyldi Jón einn gera óskorað allar sættir. Og nú voru tryggðir veittar og lauk Jón upp gerðum þar á þinginu. Fyrir brennu Önundar með þeim atburðum sem orðnir voru gerði hann sex tigu hundraða þriggja alna aura en fyrir víg Þórodds fimmtán hundruð þriggja alna aura en fyrir einn mann annan gerði hann fimmtán hundruð þriggja alna aura og varð þá hundrað hundruð þriggja alna aura með því er gert var fyrir víg Þorfinns þrír tigir hundraða þriggja alna aura. Þá voru virðar gagnsakir og þóttu sumir hafa unnið til óhelgis sér þeir er þar létust. Þeir Guðmundur og Kolbeinn kváðust eigi mundu bæta Galm fé því að þeir höfðu boðið honum fé til útgöngu. Guðmundur skyldi kaupa landið í Langahlíð sem óbrunnið væri og bæta fjárhlut þann allan er inni hafði brunnið og Önundur hafði áttan. Hann skyldi bæta fjórum tigum hundraða þriggja alna aura. En þann fjárhlut er aðrir menn höfðu inni átt þá var það mælt að þeir menn er átt höfðu til fimm hundraða eða minna skal bæta hálfu meira en sá er átt hafði til tíu hundraða eða meira skyldi taka jafnmikið. Þar voru og gervar mannsektir. Þorsteinn og Snorri Arnþrúðarsynir skyldu utan vera, annar þrjá vetur en annar eigi út koma og skyldu þeir kjósa hvor sá væri. Þeir Þórðarsynir skyldu og utan vera, annar þrjá vetur en annar koma eigi út og skyldu þeir ráða hvor það gerði. Það var og mælt að Þórður Laufæsingur skyldi og utan fara og vera utan þrjá vetur eða gjalda fimmtán hundruð og kvaðst hann hvorki gera mundu. Þá skyldi og reiða hundrað fyrir hvern mann er til brennu hafði verið og voru það tíu tigir hundraða og skyldi það Kolbeinn greiða að helmingi og bæta Önund að helmingi. Þeir Kolbeinn og Guðmundur skyldu vera brottu úr búum sínum þrjá vetur ef þeir vildu og fella niður fimm hundruð í hverjum vetri. Eftir þetta fóru menn heim af þingi og tók Guðmundur þegar til að gjalda fé allt það er hann mátti úr búi sínu. Hann galt bæði hross og aðra gripi allt það sumar svo sem hann mátti af miðla. Þann vetur öndverðan hinn næsta eftir andaðist Jón Loftsson. Þá var kyrrt í héruðum eftir.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.