GDýr ch. 8

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Örnólfur hét maður er bjó á þeim bæ er heitir í Garðshorni skammt frá Tjörn. Hans son hét Brandur. Hann var ungur maður og frálegur. Þar var ekki mart milli húsa. Og einn dag helgan fór Brandur til tíða þangað og reið ótömu hrossi og varð laust hrossið um messuna og gengur í tún og fór hann til Brandur og tók hrossið og mátti eigi ríða og fór það víðara en áður. Þá hljóp Sumarliði að með lurk og barði bæði Brand og hrossið og komst hann með illan leik í burt svo að hann var trautt einfær. Þá voru enn skip að Gásum og var þar mikil kaupstefna. Þá bar kirkjudag á Yxnahóli á annan dag viku og komu menn drottinsdag til boðsins. Kom þar Guðmundur hinn dýri og Önundur og voru hross manna færð til gæslu en Önundur lét hafa hesta sína í höftum að bæ heima. Mánadag var rúmheilagt annars staðar en þar að skipunum var fjölmennt. Bjóst þar annar í burtu er aðrir komu. Sá maður bjóst í burt er Flosi heitir og var prestur að Silfrastöðum og hófu menn upp klyfjar með honum og var þar að Sumarliði frá Tjörn og studdi klyfina. Þá reið maður að honum á folaldi og var í feldi grám og hafði grímu fyrir andliti og sté af baki og lyfti upp grímunni. Var þar Brandur Örnólfsson. Hann mælti að Sumarliði skyldi þá við horfa eigi verr en um sumarið er hann rak hann úr túninu og þá hjó Brandur á herðar honum með breiðöxi og varð það allmikið sár. Þá var hjá Þorsteinn Eyjólfsson, Urða-Steinn, og vildi taka Brand. Og þar var hjá Snorri Grímsson og tekur hann Þorstein og annar maður sá er Björn hét og var Ólafsson. Þeir héldu Þorsteini báðir. Þóroddur hét prestur. Hann var Grímsson, heimamaður Önundar og frændi Brands. Hann skaut hesti undir hann og reið hann í burt. Síðan ríða menn eftir honum og varð hann eigi tekinn. En tíðindi þessi komu á Yxnahól er menn fóru til aftansöngs en er hann var sunginn þá voru söðlaðir hestar þeirra Önundar. Hann lést fregnað hafa að prestur hans var við riðinn og reið hann til skips. En er hann kom aftur spurði Guðmundur tíðinda af skipunum en Önundur sagði líf Sumarliða og kvað hann skammælegan. Guðmundur spurði að Brandi en Önundur sagði að Kolbeinn Tumason hefði gengið út á skip og mart manna með honum, kvað sagt vera að Brandur hefði þar verið í hans flokki. Síðan reið Guðmundur til skips og var þar um nóttina og mælti þar um slíkt er þurfti því að Sumarliði var þingmaður hans og frændi. Sumarliði lifði til jafnlengdar annars dags og andaðist þá og var færður á Völlu í Svarfaðardal en Björn Ólafsson fylgdi Brandi á Víðimýri til Kolbeins Tumasonar en Kolbeinn lét fylgja honum austur til Svínafells en Sigurður Ormsson kom honum utan og andaðist hann á suðurvegi. Og um vorið eftir bjó Guðmundur mál til á hendur Brandi um víg Sumarliða en á hendur Snorra Grímssyni um fjörráð og vetfangsbjörg og á hendur Birni Ólafssyni og Þóroddi presti um vetfangsbjargir og fóru mál þessi öll til þings og veitti Önundur Guðmundi þá að málum og var sæst á málin nema á víg Sumarliða. Þar svarar enginn fyrir Brand og varð hann sekur. Snorri galt tólf hundruð og var í burt ger úr Skagafirði og fór hann suður í Odda. Björn Ólafsson galt sex hundruð og var héraðssekur. Þóroddur prestur galt þrjú hundruð og skyldi vera þar er hann vildi.