PGG ch. 27

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eftir jólin sendir biskupsefni mann, Þórð Vermundarson, að boða Hrafni Sveinbjarnarsyni til fundar við sig í Miðfjörð og vildi biskupsefni krefja hann til utanferðar með sér. En er að þeirri stundu leið bjóst biskupsefni heiman. Og er hann var kominn í kerru sína þá gengur Kolbeinn að honum og mælti: Nú vil eg að við látum niður fæð þá er á hefir verið með oss í vetur því að það eitt er til og virði hvorigir við aðra. Biskupsefni svarar: Ekki þykist eg til saka hafa gert. Er og vel ef þér hafið svo gert en ábyrgist sjálfir ef öðruvís er en yður þykir. Kolbeinn svarar: Hvorigir munum vér einir valda. Svo verður oftast. Nú er líklegt að vér völdum meira af. Viljum vér af því biðja yður fyrirgefningar. Viljum vér og fyrirgefa yður ef þér hafið í nokkuru oftekjur haft. Hann svarar: Góð eru orð góð og munu þar nú hvorirtveggju að sínum gerningi duldir því að eg dylst við að eg hafi hér við nokkuð oftekjur haft í vetur því að eg hefi eigi kosti átt. Nú fer hann vestur í sveitir og gistir að Þingeyrum. Þar var nunna góð og skynsöm, einsetukona er Úlfrún hét. Hún var móðir Símonar prests hins mikla. Hún hélt svo ríkt einsetuna að hún vildi eigi sjá hann son sinn er hann sótti hana heim. Hún segir biskupsefni svo að María hafði það vitrað henni að guð, og hún, vildi að hann væri biskup og skaltu því eigi undan teljast ef þú vilt guðs vilja gera sem þú munt vilja því að það mun ætlað. Þessi sögn þótti honum merkileg og vann á trúnað. Hann fer síðan vestur í Miðfjörð og kemur að nefndum degi á Staðarbakka. Og hinn sama aftan kom þar Hrafn Sveinbjarnarson vestan að úr fjörðum sem á kveðið var. Þar taldi biskupsefni langa tölu og merkilega drottinsdag og frétti ef nokkur væri sá þar kominn er þess manns vissi vonir að undir þann vanda vildi ganga er honum var ætlaður eða sá er honum vildi hnekkja þá vil eg feginn upp gefa ef það mætti verða með samþykki manna. En því treystist eg eigi að verða að því hnekkingarmaður. Og var á þeim fundi ráðin utanferð hans og Hrafns Sveinbjarnarsonar. Af þeim fundi fara hvorirtveggju heim, biskupsefni norður til Hóla en Hrafn vestur í fjörðu.