PGG ch. 21

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þaðan fer Guðmundur prestur til Svínafells til Sigurðar Ormssonar. Þar var þá kominn Kolbeinn Tumason til heimboðs og voru þeir þar allir samt þrjár nætur. Þá fer Kolbeinn í brott og ríða þeir Sigurður og Guðmundur prestur á leið við honum. En er þeir Sigurður riðu aftur vildi hann tala við Guðmund prest einslega um vandræði sín þau er leiddi af málum þeirra Sæmundar, að hann lést varla þola mega vansa þann og ámæli er leiddi af málum þeirra og leitaði ráðs við Guðmund prest, kvaðst engis jafnfús sem leita til hefnda við Sæmund. En Guðmundur prestur bað hann það mest varast því að þú mátt við það una að þú hafir af því ámæli er þú hefir vel gert. Nú mun eg biðja guð að hann styrki þig og gæti þín. Hins vil eg þig biðja, segir Sigurður, að þú biðjir þess guð að hann léti þig ráðanda verða að þú mættir sýsla mér nokkura staðfestu norður þar í sveitum þá er höfuðburður væri að, því að mér sýnist svo mikið yfir þér að mér býður það í skap að þú verðir enn meira ráðandi en nú ertu. En eg vildi þessa staðfestu selja í hendur Jóni Sigmundarsyni frænda mínum. Nú mun eg annaðhvort að leita undan ef þú vilt mér þessu heita ella mun eg eftir leita við Sæmund hversu sem fer. En Guðmundur prestur kveðst heldur vilja þessu heita, að biðja að guð léti hann þessa verða ráðanda. Og þenna sama dag er þeir ræddust þetta við andaðist Brandur biskup og fylltust nú beggja þeirra orð, um yfirbragð það er Sigurður þóttist sjá á honum, og góðviljaheit það er Guðmundur prestur hét Sigurði ef hann mætti stöðva missætti þeirra Sæmundar, að sýsla honum staðfestu. En þenna dag bar undir hann ráð biskupsdóms þótt þeir vissu það eigi.